Η οικοδόμηση του επιχειρηματικού κράτους

Σήμερα, οι χώρες σε όλο τον κόσμο αναζητούν «έξυπνη» ανάπτυξη, καθοδηγούμενη από την καινοτομία, και ευελπιστούν ότι αυτή η ανάπτυξη θα είναι επίσης πιο «περιεκτική» και «βιώσιμη» από ό, τι στο παρελθόν. Η παρούσα εργασία υποστηρίζει ότι ένα τέτοιο κατόρθωμα απαιτεί επανεξέταση του ρόλου του κράτους και της δημόσιας πολιτικής στην οικονομία, που θα χρηματοδοτεί όχι μόνο τον «ρυθμό» της καινοτομίας αλλά θα σχεδιάζει και την «κατεύθυνσή» της. Απαιτεί μια νέα αιτιολόγηση της κρατικής παρέμβασης που πηγαίνει πέρα από τη «διόρθωση των αποτυχιών της αγοράς».

Απαιτεί, επίσης, τη διαμόρφωση και τη δημιουργία των αγορών. Και, τέλος, προκειμένου μια τέτοια μορφή ανάπτυξης να καταστεί περισσότερο «περιεκτική», απαιτείται προσοχή στην επακόλουθη κατανομή των κινδύνων και της ανταμοιβής. Για να προσεγγίσουμε τις προκλήσεις της καινοτομίας του μέλλοντος, θα πρέπει να στρέψουμε τη συζήτηση μακριά από την ανησυχία για την «επιλογή νικητών» και του «παραγκωνισμού» προς τέσσερα βασικά ερωτήματα για το μέλλον:

1. Κατευθύνσεις: Πώς μπορεί η δημόσια πολιτική να γίνει κατανοητή από την άποψη του καθορισμού της κατεύθυνσης και της πορείας της αλλαγής; Τι διδάγματα μαθήματα μπορούμε να αντλήσουμε από τους τρόπους με τους οποίους τέθηκε το ζήτημα της κατεύθυνσης στο παρελθόν και πώς μπορούμε να τονώσουμε περισσότερο τον δημοκρατικό διάλογο σχετικά με την κατευθυντικότητα;

2. Αξιολόγηση: Πώς μπορεί μια εναλλακτική σύλληψη του ρόλου του δημόσιου τομέα στην οικονομία να μεταφραστεί σε νέους δείκτες και εργαλεία αξιολόγησης για την αξιολόγηση δημόσιων πολιτικών πέρα από την μικροοικονομική ανάλυση κόστους/οφέλους; Πώς αυτό μεταβάλλει την αφήγηση για την εκτόπιση και τον συνωστισμό;

3. Οργανωσιακή αλλαγή: Πώς πρέπει να δομηθούν οι δημόσιοι οργανισμοί, έτσι ώστε να εξυπηρετήσουν την ανάληψη κινδύνων και την διερευνητική ικανότητα και τις δυνατότητες που απαιτούνται για να οραματιστούμε και να διαχειριστούμε τις σύγχρονες προκλήσεις;

4. Κίνδυνοι και ανταμοιβή: πώς μπορεί να εφαρμοστεί αυτή η εναλλακτική σύλληψη, έτσι ώστε να πλαισιώνει επενδυτικά εργαλεία που όχι μόνο κοινωνικοποιούν τον κίνδυνο αλλά έχουν επίσης τη δυνατότητα να κοινωνικοποιήσουν τα οφέλη που επιτρέπουν στην «έξυπνη ανάπτυξη» να είναι «περιεκτική ανάπτυξη»;