Publications
Search by
1657 publications found
-
Policy Notes No.10
14 August 2012
Έξι μαθήματα από την ευρω-κρίση
AbstractΚάθε κρίση αποκαλύπτει απροσδόκητες συνέπειες των οικονομικών πολιτικών. Η τρέχουσα κρίση του ευρώ δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Καθώς οι κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναζητούν μια λύση, υπάρχουν ήδη ορισμένα διδάγματα. Ο Ανώτατος Μελετητής Jan Kregel περιγράφει τα έξι πιο σημαντικά από αυτά.
Download Σημείωμα Πολιτικής 2012/10 PDF (344.93 KB) -
Policy Notes No.10
14 August 2012
Six Lessons from the Euro Crisis
AbstractEvery crisis reveals unexpected consequences of economic policies. The current euro crisis should be no exception. As European Union governments search for a solution, there are already a number of lessons to be learned. Senior Scholar Jan Kregel outlines the top six.
Download Policy Note 2012/10 PDF (173.75 KB) -
Working Paper No.729
08 August 2012
Veblen’s Institutionalist Elaboration of Rent Theory
AbstractAs the heirs to classical political economy and the German historical school, the American institutionalists retained rent theory and its corollary idea of unearned income. More than any other institutionalist, Thorstein Veblen emphasized the dynamics of banks financing real estate speculation and Wall Street maneuvering to organize monopolies and trusts. Yet despite the popularity of his writings with the reading public, his contribution has remained isolated from the academic mainstream, and he did not leave behind a “school.”
Veblen criticized academic economists for having fallen subject to “trained incapacity” as a result of being turned into factotums to defend rentier interests. Business schools were painting an unrealistic happy-face picture of the economy, teaching financial techniques but leaving out of account the need to reform the economy’s practices and institutions.
In emphasizing how financial “predation” was hijacking the economy’s technological potential, Veblen’s vision was as materialist and culturally broad as that of the Marxists, and as dismissive of the status quo. Technological innovation was reducing costs but breeding monopolies as the finance, insurance, and real estate (FIRE) sectors joined forces to create a financial symbiosis cemented by political-insider dealings—and a trivialization of economic theory as it seeks to avoid dealing with society’s failure to achieve its technological potential. The fruits of rising productivity were used to finance robber barons who had no better use of their wealth than to reduce great artworks to the status of ownership trophies and achieve leisure-class status by funding business schools and colleges to promote a self-congratulatory but deceptive portrayal of their wealth-grabbing behavior.
Download Working Paper No. 729 PDF (179.93 KB) -
Working Paper No.729
08 August 2012
Η θεσμική προσέγγιση του Veblen προς τη θεωρία της γαιοπροσόδου
AbstractΩς κληρονόμοι της κλασικής πολιτικής οικονομίας και της γερμανικής ιστορικής σχολής, οι αμερικανοί θεσμιστές διατήρησαν τη θεωρία της γαιοπροσόδου και την ιδέα του μη δεδουλευμένου εισοδήματος. Ο Thorstain Veblen, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο εκπρόσωπο της θεσμικής προσέγγισης, έδωσε έμφαση στη δυναμική των τραπεζών σχετικά με τη χρηματοδότηση των κερδοσκοπικών δραστηριοτήτων στην αγορά ακινήτων και στους ελιγμούς της Γουόλ Στριτ με στόχο την οργάνωση μονοπωλίων και των τραστ. Ωστόσο, παρά τη δημοτικότητα του έργου του στο αναγνωστικό κοινό, η συνεισφορά του έχει απομονωθεί από το ακαδημαϊκό κατεστημένο, και ο Veblen δεν κατάφερε να αφήσει πίσω του κάποια «σχολή».
Ο Veblen κατηγόρησε τους ακαδημαϊκούς οικονομολόγους για «εκπαιδευμένη ανικανότητα» ως αποτέλεσμα της μετατροπής τους σε υπηρέτες των συμφερόντων των ραντιέρηδων. Οι Σχολές Διοίκησης Επιχειρήσεων εμφάνιζαν μια μη ρεαλιστική εικόνα της οικονομίας, όπου όλα ήταν ρόδινα, διδάσκοντας χρηματοοικονομικές τεχνικές αλλά χωρίς να λαμβάνουν υπόψη την ανάγκη για μεταρρύθμιση των πρακτικών και των θεσμών της οικονομίας.
Το όραμα του Veblen, με την υπογράμμιση των τρόπων με τους οποίους ο χρηματοοικονομικός τομέας είχε μετατρέψει σε όμηρό του την τεχνολογική δυνατότητα της οικονομίας, ήταν εξίσου υλιστικό και πολιτιστικά ευρύ όσο αυτό των μαρξιστών, και ενάντια της διατήρησης του στάτους κβο. Η τεχνολογική καινοτομία μείωνε το κόστος, αλλά έδινε ώθηση στη δημιουργία μονοπωλίων καθώς οι άνθρωποι του χρηματοοικονομικού, του ασφαλιστικού και του κτηματομεσιτικού τομέα ένωσαν τις δυνάμεις τους προκειμένου να δημιουργήσουν ένα σύμφωνο χρηματοοικονομικής συμβίωσης κατοχυρωμένο από πολιτικές συναλλαγές. Οι καρποί της αύξησης της παραγωγικότητας χρησιμοποιούνταν για να χρηματοδοτήσουν τις δραστηριότητες των βαρόνων ληστών που δεν είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν με τον πλούτο που συσσώρευαν από το να μετατρέπουν την αξία των μεγάλων έργων τέχνης σε τρόπαια ατομικής ιδιοκτησίας και να αναδεικνύονται σε μια αργόσχολη τάξη με τη χρηματοδότηση σχολών διοίκησης επιχειρήσεων και πανεπιστημίων προκειμένου να αυτοβραβεύονται και για να καλύπτουν τη ληστρική τους συμπεριφορά.
Download Επιστημονική εργασία υπό εξέλιξη (Working Paper) No. 729 PDF (461.06 KB) -
Policy Notes No.9
03 August 2012
The LIBOR Scandal
AbstractAs the results of the various official investigations spread, it becomes more and more apparent that a large majority of financial institutions engaged in fraudulent manipulation of the benchmark London Interbank Offered Rate (LIBOR) to their own advantage, and that bank management and regulators were unable to effectively monitor the activity of institutions because they were too big to manage and too big to regulate. However, instead of drawing the obvious conclusion—that structural changes are needed to reduce banks to a size that can be effectively regulated, as proposed on numerous occasions by the Levy Economics Institute—discussion in the media and political circles has turned to whether the problem was the result of the failure of central bank officials and government regulators to respond to repeated suggestions of manipulation, and to stop the fraudulent behavior.Just as the “hedging” losses at JPMorgan Chase have been characterized as the result of misbehavior on the part of some misguided individual traders, leaving top bank management without culpability, politicians and the media are now questioning whether government officials condoned, or even encouraged, manipulation of the LIBOR rate, virtually ignoring the banks’ blatant abuse of principles of good banking practice. Just as in the case of JPMorgan, the only response has been to remove the responsible individuals, rather than questioning the structure and size of the financial institutions that made managing and policing this activity so difficult. Again, the rotten apples have been removed without anyone noticing that it is the barrel that is the cause of the problem. But in the current scandal, the ad hominem culpability has been extended to central bank officials in the UK and the United States.
Download Policy Note 2012/9 PDF (240.16 KB) -
Policy Notes No.9
03 August 2012
Το σκάνδαλο LIBOR
AbstractΜε τη διάδοση των πορισμάτων των διαφόρων επίσημων εκθέσεων, έγινε όλο και περισσότερο προφανές ότι στη δόλια χειραγώγηση του LIBOR συμμετείχαν τα περισσότερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα κα πως οι διοικήσεις των τραπεζών και οι ρυθμιστικές αρχές δεν ήταν σε θέση να μπορούν να παρακολουθούν αποτελεσματικά τις δραστηριότητες των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων επειδή αυτά τα ιδρύματα είναι πλέον πολύ μεγάλα για αποτελεσματική διοικητική διαχείριση και πολύ μεγάλα για αποτελεσματική ρύθμιση. Ωστόσο, αντί να αντληθεί το προφανές συμπέρασμα—ότι απαιτούνται διαρθρωτικές αλλαγές προκειμένου να συρρικνωθεί το μέγεθος των τραπεζών σε τέτοιο βαθμό που να μπορούν να ρυθμιστούν αποτελεσματικά, όπως έχει προταθεί σε πολλές περιπτώσεις από το Ινστιτούτο Οικονομικών Levy—η συζήτηση στα μέσα ενημέρωσης και τους πολιτικούς κύκλους έχει επικεντρωθεί γύρω από το ερώτημα εάν το πρόβλημα ήταν αποτέλεσμα της αποτυχίας των κεντρικών τραπεζών και των κρατικών ρυθμιστικών αρχών να ανταποκριθούν στις επανειλημμένες υποδείξεις περί χειραγώγησης του διατραπεζικού επιτοκίου και να θέσουν σε τέλος τις δόλιες συμπεριφορές των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
Ακριβώς όπως και με τις «αντισταθμιστικές» απώλειες στην JPMorgan Chase, όπου η συγκεκριμένη περίπτωση έχει χαρακτηριστεί ως αποτέλεσμα μιας παράνομης συμπεριφοράς εκ μέρους κάποιων μεμονωμένων traders, αφήνοντας στο απυρόβλητο τα ανώτατα διοικητικά στελέχη των τραπεζών, οι πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης αναρωτιούνται τώρα σε ποιο βαθμό επέτρεψαν, ή ακόμη και ενθάρρυναν, οι κρατικές αρχές την χειραγώγηση του διατραπεζικού επιτοκίου, αγνοώντας συνειδητά με αυτόν τον τρόπο την κατάφωρη κατάχρηση των τραπεζών σχετικά με τις αρχές και τα πρότυπα καλής τραπεζικής πρακτικής. Ακριβώς όπως στην περίπτωση της JPMorgan, η μόνη αντίδραση ήταν να απολυθούν τα υπεύθυνα άτομα αντί να αμφισβητεί η δομή και το μέγεθος των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που έκαναν τη διαχείριση και την αστυνόμευση αυτής της παράνομης δραστηριότητας να είναι τόση δύσκολη. Για άλλη μια φορά, η εστίαση ήταν στη συμπεριφορά μερικών ατόμων και όχι στο πόσο σάπιο είναι το ίδιο το οικοδόμημα των σημερινών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Αλλά στο σκάνδαλο της χειραγώγησης του διατραπεζικού επιτοκίου, η ad hominem ενοχή έχει επεκταθεί και σε στελέχη των κεντρικών τραπεζών στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Download Σημείωμα Πολιτικής 2012/9 PDF (409.91 KB) -
Working Paper No.728
13 July 2012
Toward an Understanding of Crises Episodes in Latin America
AbstractConventional wisdom about the business cycle in Latin America assumes that monetary shocks cause deviations from the optimal path, and that the triggering factor in the cycle is excess credit and liquidity. Further, in this view the origin of the contraction is ultimately related to the excesses during the expansion. For that reason, it follows that avoiding the worst conditions during the bust entails applying restrictive economic policies during the expansion, including restrictive fiscal and monetary policies. In this paper we develop an alternative approach that suggests that fiscal restraint may not have a significant impact in reducing the risks of a crisis, and that excessive fiscal conservatism might actually exacerbate problems. In the case of Central America, the efforts to reduce fiscal imbalances, in conjunction with the persistent current account deficits, implied that financial inflows, with remittances being particularly important in some cases, allowed for an expansion of a private spending boom that proved unsustainable once the Great Recession led to a sharp fall in external funds. In the case of South America, the commodity boom created conditions for growth without hitting the external constraint. Fiscal restraint in the South American context has resulted, in some cases, in lower rates of growth than what otherwise would have been possible as a result of the absence of an external constraint. Yet the lower reliance on external funds made South American countries less vulnerable to the external shock waves of the Great Recession than Central American economies.
Download Working Paper No. 728 PDF (512.49 KB) -
Working Paper No.728
13 July 2012
Η κατανόηση των κρίσεων στη Λατινική Αμερική
AbstractΗ συμβατική σοφία σχετικά με τους επιχειρηματικούς κύκλους στη Λατινική Αμερική υποθέτει ότι οι νομισματικοί κλυδωνισμοί προκαλούν αποκλίσεις από τη βέλτιστη πορεία και ότι ο παράγοντας ενεργοποίησης του κύκλου είναι η υπερβολική πίστωση και η ρευστότητα. Περαιτέρω, με βάση αυτήν την άποψη, η προέλευση της οικονομικής συστολής σχετίζεται σε τελική ανάλυση με τις υπερβολές κατά τη διάρκεια της διαστολής. Για το λόγο αυτό, συνάγεται ότι για να αποφευχθούν οι χειρότερες συνθήκες κατά τη διάρκεια της καθοδικής πορείας του κύκλου (“bust”) θα πρέπει να εφαρμοστούν περιοριστικές οικονομικές πολιτικές κατά τη διάρκεια της επέκτασης, συμπεριλαμβανομένων των περιοριστικών δημοσιονομικών και νομισματικών πολιτικών. Στην παρούσα εργασία αναπτύσσουμε μια εναλλακτική προσέγγιση που προτείνει ότι o δημοσιονομικός περιορισμός μπορεί να μην έχει σημαντικό αντίκτυπο στη μείωση των κινδύνων μιας κρίσης, και ότι ο υπερβολικός δημοσιονομικός συντηρητισμός θα μπορούσε στην πραγματικότητα να επιδεινώσει τα προβλήματα. Στην περίπτωση της Κεντρικής Αμερικής, οι προσπάθειες να μειωθούν οι δημοσιονομικές ανισορροπίες, σε συνδυασμό με τα συνεχιζόμενα ελλείμματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, υπονοούν ότι οι οικονομικές εισροές, με τα εμβάσματα να είναι ιδιαίτερα σημαντικά σε ορισμένες περιπτώσεις, διαμόρφωσαν τις συνθήκες για την επέκταση της άνθησης της ιδιωτικής δαπάνης που αποδείχθηκε μη βιώσιμη όταν η Μεγάλη Κάμψη οδήγησε σε απότομη πτώση την εξωτερική χρηματοδότηση. Στην περίπτωση της Νότιας Αμερικής, η έκρηξη των commodities δημιούργησε συνθήκες για ανάπτυξη χωρίς να επηρεαστεί ο εξωτερικός περιορισμός. Στο πλαίσιο της Νότιας Αμερικής, ο δημοσιονομικός περιορισμός έχει ως αποτέλεσμα να καταγραφούν, σε ορισμένες περιπτώσεις, χαμηλότερα ποσοστά ανάπτυξης. Ωστόσο, η χαμηλότερη εξάρτηση σε εξωτερικούς πόρους έκανε τις χώρες της Νότιας Αμερικής λιγότερο ευάλωτες στα εξωτερικά κύματα κλονισμού της Μεγάλης Κάμψης από τις οικονομίες της Κεντρικής Αμερικής.
Download Επιστημονική εργασία υπό εξέλιξη (Working Paper) No. 728 PDF (854.26 KB) -
Policy Notes No.8
10 July 2012
Euroland’s Original Sin
AbstractFrom the very start, the European Monetary Union (EMU) was set up to fail. The host of problems we are now witnessing, from the solvency crises on the periphery to the bank runs in Spain, Greece, and Italy, were built into the very structure of the EMU and its banking system. Policymakers have admittedly responded to these various emergencies with an uninspiring mix of delaying tactics and self-destructive policy blunders, but the most fundamental mistake of all occurred well before the buildup to the current crisis. What we are witnessing today are the results of a design flaw. When individual nations like Greece or Italy joined the EMU, they essentially adopted a foreign currency—the euro—but retained responsibility for their nation’s fiscal policy. This attempted separation of fiscal policy from a sovereign currency is the fatal defect that is tearing the eurozone apart.
Download Policy Note 2012/8 PDF (249.59 KB) -
Policy Notes No.8
10 July 2012
To προπατορικό αμάρτημα της Ευρωχώρας
AbstractΑπό την αρχή της ίδρυσής της, η ευρωπαϊκή νομισματική ένωση ήταν καταδικασμένη να αποτύχει. Τα προβλήματα που βλέπουμε τώρα, από τις κρίσεις φερεγγυότητας στην περιφέρεια έως τις επιδρομές στις τράπεζες στην Ισπανία, την Ελλάδα και την Ιταλία, πηγάζουν μέσα από την ίδια τη δομή της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης και του τραπεζικού της συστήματος. Οι πολιτικοί έχουν ομολογουμένως ανταποκριθεί σε αυτές τις διάφορες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης με ένα ανέμπνευστο μίγμα παρελκυστικών τακτικών και αυτοκαταστροφικών πολιτικών γκαφών, αλλά το πιο θεμελιώδες λάθος από όλα έγινε πολύ πριν από τη κλιμάκωση της τρέχουσας κρίσης. Αυτό που βλέπουμε είναι τα αποτελέσματα ενός ελαττωματικού σχεδιασμού. Όταν μεμονωμένα έθνη όπως η Ελλάδα ή η Ιταλία εντάχθηκαν στην ευρωπαϊκή νομισματική ένωση, υιοθέτησαν κατ΄ ουσίαν ένα ξένο νόμισμα—το ευρώ—αλλά διατήρησαν την ευθύνη για τη δημοσιονομική πολιτική της χώρας τους. Αυτός ο διαχωρισμός της δημοσιονομικής πολιτικής από ένα κυρίαρχο νόμισμα είναι το μοιραίο ελάττωμα που διαλύει την ευρωζώνη.
Download Σημείωμα Πολιτικής 2012/8 PDF (413.56 KB) -
Working Paper No.727
05 July 2012
Simulations of Full-Time Employment and Household Work in the Levy Institute Measure of Time and Income Poverty (LIMTIP) for Argentina, Chile, and Mexico
AbstractThe method for simulation of labor market participation used in the LIMTIP models for Argentina, Chile, and Mexico is described. In each case, all eligible adults not working full-time were assigned full-time jobs. In all households that included job recipients, the time spent on household production was imputed for everyone included in the time-use survey. The feasibility of assessing the quality of the simulations is discussed. For each simulation, the recipient group is compared to the donor group, both in terms of demographic similarity and in terms of the imputed usual hours, earnings, and household production produced in the simulation. In each case, the simulations are of reasonable quality, given the nature of the challenges in assessing their quality.
Download Working Paper No. 727 PDF (1.17 MB) -
Policy Notes No.7
18 June 2012
The Greek Crisis
AbstractThe European Union’s (EU) handling of the Greek crisis has been an unmitigated disaster. In fact, EU political leadership has been a failure of historic proportions, as its myopic, neoliberal bent and fear-driven policies have brought the eurozone to the brink of collapse. After more than two years of a “kicking the can down the road” policy response, it’s a do-or-die situation for Euroland. Greece has reached the point where an exit looks rather imminent (it’s really a matter of time, regardless of the June 17 election outcome), Portugal is bleeding heavily, Spain is about to go under, and Italy is in a state of despair. This Policy Note examines why the bailout policies failed to rescue Greece and boost the eurozone, and what effects a “Grexit” might possibly have—on Greece and the rest of Euroland.Download Policy Note 2012/7 PDF (837.38 KB) -
Book Series
15 June 2012
Contributions in Stock-flow Modeling: Essays in Honor of Wynne Godley
AbstractIn the 1970s, at a time of shock, controversy and uncertainty over the direction of monetary and fiscal policy, Wynne Godley and the Cambridge Department of Applied Economics rose to prominence, challenging the accepted Keynesian wisdom of the time. This collection of essays brings together eminent scholars who have been influenced by Godley’s enormous contribution to the field of monetary economics and macroeconomic modeling.
Godley’s theoretical, applied and policy work is explored in detail, including an analysis of the insightful New Cambridge ‘three balances’ model, and its use in showing the progression of real capitalist economies over time. Godley’s prescient concerns about the global financial crash are also examined, demonstrating how his work revealed structural imbalances and formed the foundations of an economics relevant to the instability of finance.
Published By: Palgrave MacMillan
-
One Pager No.32
14 June 2012
Η λιτότητα στις χώρες της Βαλτικής—η νέα απατηλή ελπίδα
AbstractΗ Ιρλανδία αποτελούσε κάποτε παράδειγμα επιτυχίας των μέτρων δημοσιονομικής λιτότητας, αλλά οι απογοητευτικές οικονομικές επιδόσεις της χώρας το τελευταίο διάστημα έχουν αναγκάσει τους απολογητές της λιτότητας να αναζητούν νέο μοντέλο, που φαίνεται ότι το ανακάλυψαν στις χώρες της Βαλτικής. Αλλά η Εσθονία, η Λετονία, και η Λιθουανία είναι εξίσου ακατάλληλα παραδείγματα επιτυχημένων προτύπων της συσταλτικής δημοσιονομική πολιτικής και της «εσωτερικής υποτίμησης» όπως ήταν ο Ιρλανδός προκάτοχός τους.
Download Μονοσέλιδο Νο. 32 PDF (219.39 KB) -
One Pager No.32
14 June 2012
Baltic Austerity—the New False Hope
AbstractIreland was at one time the poster child for fiscal austerity, but that country’s disappointing economic performance of late has left austerity apologists searching for a new model—and the Baltic economies appear to be next in line. But Estonia, Latvia, and Lithuania are as unsuited to stand as successful models of expansionary fiscal contraction and “internal devaluation” as their Irish predecessor.
Download One-Pager No. 32 PDF (67.03 KB) -
Working Paper No.726
11 June 2012
Time Use of Mothers and Fathers in Hard Times
AbstractThe recession precipitated by the US financial crisis of 2007 accelerated the convergence of women’s and men’s employment rates, as men experienced disproportionate job losses and women’s entry into the labor force gathered pace. Using the American Time Use Survey (ATUS) data for 2003–10, this study examines whether the recession also occasioned a decline in disparity in unpaid work burdens and provided impetus for overall progress toward equity in the workloads, leisure time, and personal care hours of mothers and fathers. Controlling for the prerecession trends, we find that the recession contributed to the convergence of both paid and unpaid work only during the December 2007–June 2009 period. The combined effect of the recession and the jobless recovery was a move toward equity in the paid work hours of mothers and fathers, a relative increase in the total workload of mothers, and a relative decline in their personal care and leisure time.
Download Working Paper No. 726 PDF (273.43 KB) -
Policy Notes No.6
07 June 2012
The Wrong Risks
AbstractWhat can we learn from JPMorgan Chase’s recent self-proclaimed “stupidity” in attempting to hedge the bank’s global risk position? Clearly, the description of the bank’s trading as “sloppy” and reflecting ”bad judgment” was designed to prevent the press reports of large losses from being used to justify the introduction of more stringent regulation of large, multifunction financial institutions. But the lessons to be drawn are not to be found in the specifics of the hedges that were put on to protect the bank from an anticipated decline in the value of its corporate bond holdings, or in any of its other global portfolio hedging activities. The first lesson is this: despite their acumen in avoiding the worst excesses of the subprime crisis, the bank’s top managers did not have a good idea of its exposure, which serves as evidence that the bank was “too big to manage.” And if it was too big to manage, it was clearly too big to regulate effectively.
Download Policy Note 2012/6 PDF (139.27 KB) -
Policy Notes No.6
07 June 2012
Οι λάθος κίνδυνοι
AbstractΤι μπορούμε να διδαχθούμε από την πρόσφατη αυτοαποκαλούμενη «ηλιθιότητα» της JPMorgan Chase στην προσπάθεια αντιστάθμισης κινδύνου της παγκόσμιας θέσης της τράπεζας; Σαφώς, η περιγραφή των συναλλαγών της τράπεζας ως «τσαπατσούλικες» και αντανάκλαση «κακής εκτίμησης» είχε στόχο, στην περίπτωση αυτή, να αποτρέψει τα δημοσιεύματα στον Τύπο για τις μεγάλες απώλειες που υπέστη η τράπεζα από το να χρησιμοποιηθούν για να δικαιολογήσουν την εισαγωγή αυστηρότερων κανόνων ρύθμισης για τα μεγάλα, πολυλειτουργικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Αλλά τα διδάγματα που αντλούνται δεν εντοπίζονται στις ιδιαιτερότητες της στρατηγικής αντιστάθμισης που διαμορφώθηκε προκειμένου να προστατευθεί η τράπεζα από μια αναμενόμενη μείωση της αξίας των εταιρικών ομολόγων της, ή οποιουδήποτε άλλου «παγκόσμιου» χαρτοφυλακίου με ενέργειες αντιστάθμισης κινδύνου. Το πρώτο δίδαγμα είναι το εξής: παρά την οξυδέρκεια τους να αποφύγουν τα χειρότερα από την κρίση ενυπόθηκων δανείων υψηλού κινδύνου, τα ανώτατα διοικητικά στελέχη της τράπεζας δεν είχαν ξεκάθαρη εικόνα της έκθεσης της τράπεζας σε κινήσεις αντιστάθμισης κινδύνου, κάτι το οποίο αποδεικνύει ότι η τράπεζα ήταν «πάρα πολύ μεγάλη για να διοικηθεί». Και αν ήταν πάρα πολύ μεγάλη για να διοικηθεί, ήταν σαφώς πολύ μεγάλη για να ελεγχθεί αποτελεσματικά.
Download Σημείωμα Πολιτικής 2012/6 PDF (331.89 KB) -
Policy Notes No.5
07 June 2012
Austerity that Never Was?
AbstractThe commonly cited example of the successful application of “internal” devaluation as a strategy for economic recovery is that of the Baltic economies. In this Policy Note, we discuss whether the Baltic austerity plan worked, how it was designed to work—and, most important, whether it can be replicated anywhere else. We argue that the Baltic recovery has unique features that do not relate to domestic austerity policies, nor are they replicable elsewhere.
Download Policy Note 2012/5 PDF (198.43 KB) -
Policy Notes No.5
07 June 2012
Η λιτότητα που δεν υπήρξε ποτέ;
AbstractΟι οικονομίες της Βαλτικής παρουσιάζονται συχνά ως παράδειγμα ενός επιτυχημένου προγράμματος λιτότητας, με την εφαρμογή της «εσωτερικής» υποτίμησης ως στρατηγική για οικονομική ανάκαμψη. Σε αυτό το Σημείωμα Πολιτικής εξετάζουμε αν το σχέδιο λιτότητας που επιβλήθηκε στις οικονομίες της Βαλτικής ήταν όντως επιτυχημένο και, πιο σημαντικό, αν μπορεί να αναπαραχθεί κάπου άλλου. Υποστηρίζουμε ότι η πρόσφατη ανάκαμψη στις χώρες της Βαλτικής έχει μοναδικά χαρακτηριστικά που δεν σχετίζονται με τις εγχώριες πολιτικές λιτότητας και πως δεν μπορούν να αποτελέσουν παράδειγμα για άλλες χώρες.
Download Σημείωμα Πολιτικής 2012/5 PDF (340.60 KB) -
Public Policy Brief No.124
25 May 2012
The Mediterranean Conundrum
AbstractConventional wisdom has calcified around the belief that the countries in the eurozone periphery are in trouble primarily because of their governments’ allegedly profligate ways. For most of these nations, however, the facts suggest otherwise. Apart from the case of Greece, the outbreak of the eurozone crisis largely preceded dramatic increases in public debt ratios, and as has been emphasized in previous Levy Institute publications, the roots of the crisis lie far more in the flawed design of the European Monetary Union and the imbalances it has generated.
But as Research Associate and Policy Fellow C. J. Polychroniou demonstrates in this policy brief, domestic political developments should not be written out of the recent history of the eurozone’s stumbles toward crisis and possible dissolution. However, the part in this tale played by southern European political regimes is quite the opposite of that which is commonly claimed or implied in the press. Instead of out-of-control, overly generous progressive agendas, the countries at the core of the crisis in southern Europe—Greece, Spain, and Portugal—have seen their macroeconomic environments shaped by the dominance of regressive political regimes and an embrace of neoliberal policies; an embrace, says Polychroniou, that helped contribute to the unenviable position their economies find themselves in today.
Download Public Policy Brief No. 124, 2012 PDF (251.74 KB) -
One Pager No.31
24 May 2012
Is an Austerity-induced Depression about to Bring Down the Final Curtain on the Greek Drama?
AbstractOn June 17, Greece will hold a second round of elections, the outcome of which might force the European Union to halt all financial assistance to the debt-strapped country. What Greece desperately needs is a leadership with the ability to explore all possible options and to prepare the nation for the tough challenges that may lie ahead—and to make them aware of the opportunities available to a government in charge of its own currency.
Download One-Pager No. 31 PDF (90.77 KB) -
Working Paper No.725
17 May 2012
Problems with Regional Production Functions and Estimates of Agglomeration Economies
AbstractOver the last 20 years or so, mainstream economists have become more interested in spatial economics and have introduced largely neoclassical economic concepts and tools to explain phenomena that were previously the preserve of economic geographers. One of these concepts is the aggregate production function, which is also central to much of regional growth theory. However, as Franklin Fisher, inter alios, has shown, the conditions necessary to aggregate microproduction functions into an aggregate production function are so stringent that in all probability the aggregate production function does not exist. This paper shows that the good statistical fits commonly found empirically are solely due to the use of value data and an underlying accounting identity. The result is that the estimates obtained cannot be regarded as providing evidence of the underlying technological structure of the spatial economy, including the aggregate elasticity of substitution, the degree of returns to scale, and the rate of technical progress.
Download Working Paper No. 725 PDF (372.49 KB) -
Working Paper No.724
17 May 2012
Ο Θεσμικός μετα-Κεϋνσιανισμός μετά τη Μεγάλη Κάμψη
AbstractΗ εργασία αυτή ερευνά το πλαίσιο και το περίγραμμα του σύγχρονου Θεσμικού μετα-Κεϋνσιανισμού (ΘΜΚ). Ξεκινά με την ανασκόπηση της πρόσφατης κριτικής διακεκριμένων οικονομολόγων στα παραδοσιακά οικονομικά και εξετάζει, εντός του ισχύοντος πλαισίου, τις σημαντικότερες πτυχές της έρευνας που άνοιξαν το δρόμο για το ΘΜΚ. Στη συνέχεια, σκιαγραφεί τα βασικά στοιχεία του ΘΜΚ, αντλώντας σε μεγάλο βαθμό από τις συνεισφορές του Χάιμαν Μίνσκι, και προσδιορίζει τις κατευθύνσεις για μελλοντική έρευνα. Αν και υπάρχουν πολλά περιθώρια για περαιτέρω ανάπτυξη, ο ΘΜΚ προσφέρει μια πολλά υποσχόμενη αφετηρία για την οικονομική επιστήμη μετά τη Μεγάλη Κάμψη.
Download Επιστημονική εργασία υπό εξέλιξη (Working Paper) No. 724 PDF (500.87 KB)