Publications

1657 publications found

• One Pager No.48 11 February 2015

  Can Reform of the International Financial Architecture Support Emerging Markets?

  Jan Kregel
  Abstract
  The developed world’s policy response to the recent financial crisis has produced complaints from Brazil of “currency wars” and calls from India for increased policy coordination and cooperation. Chinese officials have echoed the “exorbitant privilege” noted by de Gaulle in the 1960s, and Russia has joined China as a proponent of replacing the dollar with Special Drawing Rights. However, none of the proposed remedies are adequate to achieve the emerging market economies’ objective of joining the ranks of industrialized, developed countries. 

  Download One-Pager No. 48 PDF (82.70 KB)
• Public Policy Brief No.139 11 February 2015

  Emerging Market Economies and the Reform of the International Financial Architecture

  Jan Kregel
  Abstract
  Emerging market economies are taking an ill-targeted and far too limited approach to addressing their ongoing problems with the international financial system, according to Senior Scholar Jan Kregel. In this policy brief, he explains why only a wholesale reform of the international financial architecture can adequately address these countries’ concerns. As a blueprint for reform, Kregel recommends a radical proposal advanced in the 1940s, most notably by John Maynard Keynes.

   

  Keynes was among those who were developing proposals for shaping the international financial system in the immediate postwar period. His clearing union plan, itself inspired by Hjalmar Schacht’s system of bilateral clearing agreements, would have effectively eliminated the need for an international reserve currency. Under Keynes’s clearing union, trade and other international payments would be automatically facilitated through a global clearinghouse, using debits and credits denominated in a notional unit of account. The unit of account would have a fixed conversion rate to national currencies and could not be bought, sold, or traded—meaning no market for foreign currency would be required. Clearinghouse credits could only be used to offset debits by buying imports, and if not used within a specified period of time, the credits would be extinguished, giving export surplus countries an incentive to spend them. As Kregel points out, this would help support global demand and enable a shared adjustment burden.

   

  Though Keynes’s proposal was not specifically designed for emerging market economies, Kregel recommends combining this plan with current ideas for regionally governed institutions—to create, in other words, “regional clearing unions,” building on existing swaps arrangements. Under such a system, emerging market economies would be able to pursue their development needs without reliance on the prevailing international financial architecture, in which their concerns are, at best, diluted. 

  Download Public Policy Brief No. 139, 2015 PDF (202.84 KB)
• Working Paper No.833 11 February 2015

  Emerging Markets and the International Financial Architecture

  Jan Kregel
  Abstract
  If emerging markets are to achieve their objective of joining the ranks of industrialized, developed countries, they must use their economic and political influence to support radical change in the international financial system. This working paper recommends John Maynard Keynes’s “clearing union” as a blueprint for reform of the international financial architecture that could address emerging market grievances more effectively than current approaches.
   

  Keynes’s proposal for the postwar international system sought to remedy some of the same problems currently facing emerging market economies. It was based on the idea that financial stability was predicated on a balance between imports and exports over time, with any divergence from balance providing automatic financing of the debit countries by the creditor countries via a global clearinghouse or settlement system for trade and payments on current account. This eliminated national currency payments for imports and exports; countries received credits or debits in a notional unit of account fixed to national currency. Since the unit of account could not be traded, bought, or sold, it would not be an international reserve currency. The credits with the clearinghouse could only be used to offset debits by buying imports, and if not used for this purpose they would eventually be extinguished; hence the burden of adjustment would be shared equally—credit generated by surpluses would have to be used to buy imports from the countries with debit balances. Emerging market economies could improve upon current schemes for regionally governed financial institutions by using this proposal as a template for the creation of regional clearing unions using a notional unit of account. 

  Download Working Paper No. 833 PDF (330.16 KB)
• Working Paper No.832 11 February 2015

  Η άνοδος του χρήματος και της ταξικής κοινωνίας

  Alla Semenova and L. Randall Wray
  Abstract

  Η παρούσα εργασία διερευνά την άνοδο του χρήματος και της ταξικής κοινωνίας στην αρχαία Ελλάδα, αντλώντας ιστορικούς και θεωρητικούς παραλληλισμούς από την περίπτωση της αρχαίας Αιγύπτου. Με τον τρόπο αυτό, η εργασία εξετάζει την ιστορική εφαρμογή της μεταλλικής θεωρίας του χρήματος και της θεωρίας του παραστατικού χρήματος (chartalism). Θα δείξουμε ότι η προέλευση και η εξέλιξη του χρήματος ήταν στενά συνυφασμένη με την άνοδο και την εδραίωση της ταξικής κοινωνίας και της ανισότητας. Απ’ ότι φαίνεται το χρήμα, η ταξική κοινωνία και η ανισότητα εμφανίστηκαν ταυτόχρονα, με την εμφάνιση του ενός να ενισχύει την ανάπτυξη του άλλου. Αντί ως μέσο ανταλλαγής για το εμπόριο, το χρήμα αναδείχθηκε ως ένα «ισότιμο κουπόνι» σε μια εποχή όπου οι κοινωνικές σχέσεις βίωναν μετάβαση από ισότιμες προς ταξικές κοινωνίες. Στο πλαίσιο αυτό, το χρήμα λειτούργησε για να διατηρηθεί η πρόσοψη της κοινωνικής και οικονομικής αρμονίας και ισότητας, ενώ αυξανόταν και παγιωνόταν η ανισότητα. Το χρήμα δεν εφευρέθηκε από ιδιώτες εμπόρους, αλλά εκδόθηκε για πρώτη φορά από τις αρχαίες ελληνικές πόλεις-κράτη που στόχευαν να διαμορφώσουν και να εδραιώσουν την πολιτική και οικονομική τους ισχύ. Αντί ως μέσο ανταλλαγής για το εμπόριο, το χρήμα λειτούργησε αρχικά ως «μέσο ανταμοιβής» από τις ελληνικές πόλεις-κράτη που προσπαθούσαν να εφαρμόσουν την αστική αντίληψη της κοινωνικής δικαιοσύνης. Ωστόσο, ενώ η προέλευση του χρήματος έχει τις ρίζες της στην ανισότητα, μια εύρυθμα λειτουργούσα δημοκρατική κοινωνία έχει τη δύναμη να ανατρέψει το χαρακτηριστικό της ανισότητας που είναι ενσωματωμένο στο χρήμα μέσω της χρήσης του χρήματος για τον δημόσιο σκοπό, ακολουθώντας τις αρχές της σύγχρονης θεωρίας χρήματος (ΜΜΤ). Αν χρησιμοποιηθεί σύμφωνα με τις αρχές της ΜΜΤ, το χαρακτηριστικό της ανισότητας που είναι ενσωματωμένο στο χρήμα θα μπορούσε να υπονομευθεί, ενώ οι τρέχουσες τάσεις σχετικά με την ανισότητα στην αύξηση του εισοδήματος και του πλούτου θα μπορούσαν να περιοριστούν και να αντιστραφούν.

  Download Επιστημονική εργασία υπό εξέλιξη (Working Paper) No. 832 PDF (509.38 KB)
• Working Paper No.832 11 February 2015

  The Rise of Money and Class Society

  L. Randall Wray and Alla Semenova
  Abstract

  This paper explores the rise of money and class society in ancient Greece, drawing historical and theoretical parallels to the case of ancient Egypt. In doing so, the paper examines the historical applicability of the chartalist and metallist theories of money. It will be shown that the origins and the evolution of money were closely intertwined with the rise and consolidation of class society and inequality. Money, class society, and inequality came into being simultaneously, so it seems, mutually reinforcing the development of one another. Rather than a medium of exchange in commerce, money emerged as an “egalitarian token” at the time when the substance of social relations was undergoing a fundamental transformation from egalitarian to class societies. In this context, money served to preserve the façade of social and economic harmony and equality, while inequality was growing and solidifying. Rather than “invented” by private traders, money was first issued by ancient Greek states and proto-states as they aimed to establish and consolidate their political and economic power. Rather than a medium of exchange in commerce, money first served as a “means of recompense” administered by the Greek city-states as they strived to implement the civic conception of social justice. While the origins of money are to be found in the origins of inequality, a well-functioning democratic society has the power to subvert the inequality-inducing characteristic of money via the use of money for public purpose, following the principles of Modern Money Theory (MMT). When used according to the principles of MMT, the inequality-inducing characteristic of money could be undermined, while the current trends in rising income and wealth disparities could be contained and reversed. 

  Download Working Paper No. 832 PDF (386.45 KB)
• Working Paper No.831 30 January 2015

  Beyond Market Failures

  Mariana Mazzucato and Caetano C.R. Penna
  Abstract

  Recent decades witnessed a trend whereby private markets retreated from financing the real economy, while, simultaneously, the real economy itself became increasingly financialized. This trend resulted in public finance becoming more important for investments in capital development, technical change, and innovation. Within this context, this paper focuses on the roles played by a particular source of public finance: state investment banks (SIBs). It develops a conceptual typology of the different roles that SIBs play in the economy, which together show the market creation/shaping process of SIBs rather than their mere “market fixing” roles. This paper discusses four types of investments, both theoretically and empirically: countercyclical, developmental, venture capitalist, and challenge led. To develop the typology, we first discuss how standard market failure theory justifies the roles of SIBs, the diagnostics and evaluation toolbox associated with it, and resulting criticisms centered on notions of “government failures.” We then show the limitations of this approach based on insights from Keynes, Schumpeter, Minsky, and Polanyi, as well as other authors from the evolutionary economics tradition, which help us move toward a framework for public investments that is more about market creating/shaping than market fixing. As frameworks lead to evaluation tools, we use this new lens to discuss the increasingly targeted investments that SIBs are making, and to shed new light on the usual criticisms that are made about such directed activity (e.g., crowding out and picking winners). The paper ends with a proposal of directions for future research.

  Download Working Paper No. 831 PDF (1.25 MB)
• Working Paper No.830 22 January 2015

  Quality of Match for Statistical Matches Using the Consumer Expenditure Survey 2011 and Annual Social Economic Supplement 2011

  Fernando Rios-Avila
  Abstract

  This paper describes the quality of the statistical match between the Current Population Survey (CPS) March 2011 supplement and the Consumer Expenditure Survey (CEX) 2011, which are used for the integrated inequality assessment model for the United States. In the first part of this paper, the alignment of the datasets is examined. In the second, various aspects of the match quality are described. The results show appropriate balance across different characteristics, with some imbalances within narrow characteristics.

  Download Working Paper No. 830 PDF (554.71 KB)
• Working Paper No.829 22 January 2015

  The Repeal of the Glass-Steagall Act and the Federal Reserve’s Extraordinary Intervention during the Global Financial Crisis

  Yeva Nersisyan
  Abstract

  Before the global financial crisis, the assistance of a lender of last resort was traditionally thought to be limited to commercial banks. During the crisis, however, the Federal Reserve created a number of facilities to support brokers and dealers, money market mutual funds, the commercial paper market, the mortgage-backed securities market, the triparty repo market, et cetera. In this paper, we argue that the elimination of specialized banking through the eventual repeal of the Glass-Steagall Act (GSA) has played an important role in the leakage of the public subsidy intended for commercial banks to nonbank financial institutions. In a specialized financial system, which the GSA had helped create, the use of the lender-of-last-resort safety net could be more comfortably limited to commercial banks.

  However, the elimination of GSA restrictions on bank-permissible activities has contributed to the rise of a financial system where the lines between regulated and protected banks and the so-called shadow banking system have become blurred. The existence of the shadow banking universe, which is directly or indirectly guaranteed by banks, has made it practically impossible to confine the safety to the regulated banking system. In this context, reforming the lender-of-last-resort institution requires fundamental changes within the financial system itself.

  Download Working Paper No. 829 PDF (508.20 KB)
• Working Paper No.829 22 January 2015

  Η κατάργηση του νόμου Glass-Steagall και η έκτακτη παρέμβαση του Ομοσπονδιακού Αποθεματικού κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης

  Yeva Nersisyan
  Abstract

  Πριν από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση επικρατούσε η αντίληψη ότι η στήριξη του δανειστή έσχατης καταφυγής περιοριζόταν στις εμπορικές τράπεζες. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της κρίσης, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ δημιούργησε μια σειρά από μηχανισμούς για τη στήριξη των χρηματομεσιτών και των διαπραγματευτών, των αμοιβαίων κεφαλαίων, την εμπορική χρηματική αγορά, την αγορά ενυπόθηκων τίτλων και την αγορά των τριμερών repos. Η παρούσα εργασία υποστηρίζει ότι η ανατροπή της εξειδικευμένης τραπεζικής μέσω της ενδεχόμενης κατάργησης του νόμου Glass-Steagall έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διαρροή της δημόσιας επιχορήγησης που προορίζεται για τις εμπορικές τράπεζες προς τα μη τραπεζικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Σε ένα εξειδικευμένο χρηματοπιστωτικό σύστημα, στην δημιουργία του οποίου συνέβαλε ο νόμος Glass-Steagall, η χρήση του διχτύου ασφαλείας του δανειστή έσχατης καταφυγής θα μπορούσε να περιοριστεί άνετα στις εμπορικές τράπεζες.

  Ωστόσο, η κατάργηση των περιορισμών του νόμου Glass-Steagall στις επιτρεπτές τραπεζικές δραστηριότητες συνέβαλε στην άνοδο ενός χρηματοπιστωτικού συστήματος όπου οι γραμμές μεταξύ ρυθμιζόμενων και προστατευόμενων τραπεζών και του λεγόμενου σκιώδους τραπεζικού συστήματος δεν είναι καθόλου ξεκάθαρες. Η ύπαρξη του σκιώδους τραπεζικού σύμπαντος, το οποίο είναι άμεσα ή έμμεσα εγγυημένο από τις τράπεζες, κατέστησε σχεδόν αδύνατο τον περιορισμό της ασφάλειας στο ρυθμιζόμενο τραπεζικό σύστημα. Στο πλαίσιο αυτό, η μεταρρύθμιση του θεσμού του δανειστή έσχατης καταφυγής απαιτεί θεμελιώδεις αλλαγές στο ίδιο το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

  Download Επιστημονική εργασία υπό εξέλιξη (Working Paper) No. 829 PDF (456.61 KB)
• Working Paper No.828 15 January 2015

  Financialization and Corporate Investments

  Sunanda Sen and Zico DasGupta
  Abstract

  Financialization creates space for the financial sector in economies, and in doing so helps to raise the share of financial assets in the portfolios held by market participants. Largely driven by deregulation, the process works to make financial assets relatively attractive as compared to other assets, by offering both better returns and potential capital gains. Both the trend toward a more financialized economy and the expected returns on financial investments have provided incentives to corporate managers to invest larger sums in financial assets, resulting in growth of the share of financial assets relative to other assets held in portfolios. Assets held in the financial sector, however, failed to generate asset growth for the corporates. The need to obtain resources by borrowing in order to meet current liabilities reflects a pattern of Ponzi finance on their part. This paper traces the above pattern in corporate holdings of assets and its implications, with emphasis on the Indian economy.

  Download Working Paper No. 828 PDF (433.95 KB)
• Working Paper No.828 15 January 2015

  Η χρηματιστικοποίηση και οι εταιρικές επενδύσεις

  Zico DasGupta and Sunanda Sen
  Abstract

  Η χρηματιστικοποίηση ανοίγει χώρο στις οικονομίες για την επέκταση του χρηματοοικονομικού τομέα και, με αυτόν τον τρόπο, συμβάλλει στην αύξηση του μεριδίου των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων στα χαρτοφυλάκια που κατέχονται από τους συμμετέχοντες στην αγορά. Η διαδικασία της χρηματιστικοποίησης, που καθοδηγείται σε μεγάλο βαθμό από την απορρύθμιση, λειτουργεί με το να καθιστά τα χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία σχετικά ελκυστικά σε σύγκριση με άλλα περιουσιακά στοιχεία, προσφέροντας τόσο καλύτερες αποδόσεις όσο και πιθανά κεφαλαιακά κέρδη. Η τάση προς τη χρηματιστικοποίηση της οικονομίας και οι αναμενόμενες αποδόσεις σε χρηματοοικονομικές επενδύσεις παρέχουν κίνητρα στους εταιρικούς διαχειριστές να επενδύουν μεγαλύτερα ποσά σε χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία, με αποτέλεσμα να αυξάνεται το μερίδιο των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων σε σχέση με τα άλλα περιουσιακά στοιχεία που διακρατούν στα χαρτοφυλάκια τους. Ωστόσο, τα περιουσιακά στοιχεία που κατέχει ο χρηματοοικονομικός τομέας δεν απέφερε αύξηση των στοιχείων του ενεργητικού για τις μεγάλες εταιρείες. Η ανάγκη για την απόκτηση οικονομικών πόρων μέσω δανεισμού για την κάλυψη των τρεχουσών υποχρεώσεων αντανακλά ένα πρότυπο χρηματοδότησης «πόνζι» από την πλευρά των επιχειρήσεων. Η παρούσα εργασία σκιαγραφεί το παραπάνω πρότυπο για τα εταιρικά περιουσιακά στοιχεία και τις συνέπειές τους, με έμφαση στην οικονομία της Ινδίας.

  Download Επιστημονική εργασία υπό εξέλιξη (Working Paper) No. 828 PDF (814.68 KB)
• Working Paper No.827 09 January 2015

  Minsky on Banking

  L. Randall Wray
  Abstract

  In this paper, I examine whether Hyman P. Minsky adopted an endogenous money approach in his early work—at the time that he was first developing his financial instability approach. In an earlier piece (Wray 1992), I closely examined Minsky’s published writings to support the argument that, from his earliest articles in 1957 to his 1986 book (as well as a handout he wrote in 1987 on “securitization”), he consistently held an endogenous money view. I’ll refer briefly to that published work. However, I will devote most of the discussion here to unpublished early manuscripts in the Minsky archive (Minsky 1959, 1960, 1970). These manuscripts demonstrate that in his early career Minsky had already developed a deep understanding of the nature of banking. In some respects, these unpublished pieces are better than his published work from that period (or even later periods) because he had stripped away some institutional details to focus more directly on the fundamentals. It will be clear from what follows that Minsky’s approach deviated substantially from the postwar “Keynesian” and “monetarist” viewpoints that started from a “deposit multiplier.” The 1970 paper, in particular, delineates how Minsky’s approach differs from the “Keynesian” view as presented in mainstream textbooks. Further, Minsky’s understanding of banking in those years appears to be much deeper than that displayed three or four decades later by much of the post-Keynesian endogenous-money literature.

  Download Working Paper No. 827 PDF (492.82 KB)
• Working Paper No.827 09 January 2015

  Η προσέγγιση του Minsky για το τραπεζικό σύστημα

  L. Randall Wray
  Abstract

  Στην παρούσα εργασία διερευνούμε αν στο πρώιμο έργο του ο Hyman Minsky υιοθέτησε μια προσέγγιση του χρήματος ως ενδογενής μεταβλητή την περίοδο που ξεκινούσε την επεξεργασία της υπόθεση της χρηματοπιστωτικής αστάθειας. Σε ένα προγενέστερο κείμενό μου (Wray 1992) εξέτασα αναλυτικά τα δημοσιευμένα κείμενα του Minsky για να στηρίξω το επιχείρημα ότι διατηρούσε με συνέπεια την άποψη του χρήματος ως ενδογενής μεταβλητή από τα πρώτα του άρθρα το 1957 έως και την έκδοση του βιβλίου του το 1986, καθώς και στα φυλλάδιο που έγραψε το 1987 για την «τιτλοποίηση»). Θα αναφερθώ εν συντομία σε αυτό το δημοσιευμένο έργο. Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης στην παρούσα εργασία θα αφιερωθεί στα πρώιμα αδημοσίευτα χειρόγραφα που υπάρχουν στο αρχείο του Minsky (Minsky 1959, 1960, 1970). Τα χειρόγραφα αυτά δείχνουν ότι ο Minsky είχε αναπτύξει μια βαθιά κατανόηση της φύσης του τραπεζικού συστήματος από πολύ νωρίς στην καριέρα του. Από ορισμένες απόψεις, τα αδημοσίευτα κείμενά του είναι καλύτερα από το δημοσιευμένο έργο του εκείνης της περιόδου (ή ακόμη και των μεταγενέστερων περιόδων) επειδή έχει απογυμνώσει ορισμένες θεσμικές λεπτομέρειες προκειμένου να επικεντρωθεί πιο άμεσα στις βασικές αρχές. Η παρούσα εργασία θα καταστήσει σαφές ότι η προσέγγιση του Minsky απέκλινε σημαντικά από τις μεταπολεμικές «κεϋνσιανές» και «μονεταριστικές» απόψεις που ξεκίνησαν με τον «πολλαπλασιαστή καταθέσεων». Ιδίως το κείμενο του 1970 σκιαγραφεί πώς η προσέγγιση του Minsky διαφέρει από την «κεϋνσιανή» άποψη που παρουσιάζεται στα ακαδημαϊκά συγγράμματα. Επιπλέον, η κατανόηση του Minsky για το τραπεζικό σύστημα εκείνα τα χρόνια φαίνεται να είναι πολύ βαθύτερη από αυτή που εμφανίζεται τρεις ή τέσσερις δεκαετίες αργότερα από με ένα μεγάλο μέρος της μετα-κεϋνσιανής βιβλιογραφίας σχετικά με το χρήμα ως ενδογενής μεταβλητή.

  Download Επιστημονική εργασία υπό εξέλιξη (Working Paper) No. 827 PDF (591.84 KB)
• Working Paper No.826 06 January 2015

  Tale of Two Ginis in the United States, 1921–2012

  Markus P.A. Schneider and Daniele Tavani
  Abstract

  Following a methodology proposed by Jantzen and Volpert (2012), we use IRS Adjusted Gross Income (AGI) data for the United States (1921–2012) to estimate two Gini-like indices representing inequality at the bottom and the top of the income distribution. We also calculate the overall Gini index as a function of the parameters underlying the two indices. Our findings can be summarized as follows. First, we find that the increase in the Gini index from the mid 1940s to the late 1970s seems to be mostly explained by an increase in inequality at the bottom of the income distribution, which more than offsets the decrease in inequality at the top. The implication is that middle incomes gained relative to high incomes, but especially relative to low incomes. Conversely, it is rising inequality at the top that appears to drive the rise in the Gini index since 1981. Second, inequality at the top of the income distribution follows a U-shaped trajectory over time, similar to the pattern of the share of top incomes documented by Piketty and Saez (2003, 2006) and Atkinson, Piketty, and Saez (2011). Third, the welfare effects of the different forces behind an increasing Gini index can be evaluated in light of the Lorenz-dominance criterion proposed by Atkinson (1970): both top-driven and bottom-driven increases in the index appear not to imply strict Lorenz dominance by previous income distributions, and therefore are not associated with lower welfare in an absolute sense. In a relative sense, however, once average growth rates over the two periods are taken into account, the top-driven increase in inequality since 1981 appears to have been welfare reducing.

  Download Working Paper No. 826 PDF (586.34 KB)
• Working Paper No.825 02 January 2015

  Why Does Brazil’s Banking Sector Need Public Banks?

  Felipe Rezende
  Abstract

  The 2007–8 global financial crisis has shown the failure of private finance to efficiently allocate capital to finance real capital development. The resilience and stability of Brazil’s financial system has received attention, since it navigated relatively smoothly through the Great Recession and the collapse of the shadow banking system. This raises the question of whether it is possible that the alternative approaches followed by some developing countries might provide an indication of more stable regulatory approaches generally. There has been much discussion about how to support private long-term finance in order to meet Brazil’s growing infrastructure and investment needs. One of the essential functions of the financial system is to provide the long-term funding needed for long-lived and expensive capital assets. However, one of the main difficulties of the current private financial system is its failure to provide long-term financing, as the short-termism in Brazil’s financial market is a major obstacle to financing long-term assets. In its current form, the National Economic and Social Development Bank (BNDES) is the main source of long-term funding in the country. However, BNDES has been subject to a range of criticisms, such as crowding out private sector bank lending, and it is said to be hampering the development of the local capital market. This paper argues that, rather than following the traditional approach to justify the existence of public banks—and BNDES in particular, based on market failures—finding an effective answer to this question requires a theory of financial instability.

  Download Working Paper No. 825 PDF (1.19 MB)
• Working Paper No.824 02 January 2015

  Building the Entrepreneurial State

  Mariana Mazzucato
  Abstract

  Today, countries around the world are seeking “smart” innovation-led growth, and hoping that this growth is also more “inclusive” and “sustainable” than in the past. This paper argues that such a feat requires rethinking the role of government and public policy in the economy—not only funding the “rate” of innovation, but also envisioning its “direction.” It requires a new justification of government intervention that goes beyond the usual one of “fixing market failures.” It also requires the shaping and creating of markets. And to render such growth more “inclusive,” it requires attention to the ensuing distribution of “risks and rewards.”

  To approach the innovation challenge of the future, we must redirect the discussion, away from the worry about “picking winners” and “crowding out” toward four key questions for the future:

  1. Directions: how can public policy be understood in terms of setting the direction and route of change; that is, shaping and creating markets rather than just fixing them? What can be learned from the ways in which directions were set in the past, and how can we stimulate more democratic debate about such directionality?
  2. Evaluation: how can an alternative conceptualization of the role of the public sector in the economy (alternative to MFT) translate into new indicators and assessment tools for evaluating public policies beyond the microeconomic cost/benefit analysis? How does this alter the crowding in/out narrative?
  3. Organizational change: how should public organizations be structured so they accommodate the risk-taking and explorative capacity, and the capabilities needed to envision and manage contemporary challenges?
  4. Risks and Rewards: how can this alternative conceptualization be implemented so that it frames investment tools so that they not only socialize risk, but also have the potential to socialize the rewards that enable “smart growth” to also be “inclusive growth”?

  Download Working Paper No. 824 PDF (1.01 MB)
• Working Paper No.824 02 January 2015

  Η οικοδόμηση του επιχειρηματικού κράτους

  Mariana Mazzucato
  Abstract

  Σήμερα, οι χώρες σε όλο τον κόσμο αναζητούν «έξυπνη» ανάπτυξη, καθοδηγούμενη από την καινοτομία, και ευελπιστούν ότι αυτή η ανάπτυξη θα είναι επίσης πιο «περιεκτική» και «βιώσιμη» από ό, τι στο παρελθόν. Η παρούσα εργασία υποστηρίζει ότι ένα τέτοιο κατόρθωμα απαιτεί επανεξέταση του ρόλου του κράτους και της δημόσιας πολιτικής στην οικονομία, που θα χρηματοδοτεί όχι μόνο τον «ρυθμό» της καινοτομίας αλλά θα σχεδιάζει και την «κατεύθυνσή» της. Απαιτεί μια νέα αιτιολόγηση της κρατικής παρέμβασης που πηγαίνει πέρα από τη «διόρθωση των αποτυχιών της αγοράς».

  Απαιτεί, επίσης, τη διαμόρφωση και τη δημιουργία των αγορών. Και, τέλος, προκειμένου μια τέτοια μορφή ανάπτυξης να καταστεί περισσότερο «περιεκτική», απαιτείται προσοχή στην επακόλουθη κατανομή των κινδύνων και της ανταμοιβής. Για να προσεγγίσουμε τις προκλήσεις της καινοτομίας του μέλλοντος, θα πρέπει να στρέψουμε τη συζήτηση μακριά από την ανησυχία για την «επιλογή νικητών» και του «παραγκωνισμού» προς τέσσερα βασικά ερωτήματα για το μέλλον:

  1. Κατευθύνσεις: Πώς μπορεί η δημόσια πολιτική να γίνει κατανοητή από την άποψη του καθορισμού της κατεύθυνσης και της πορείας της αλλαγής; Τι διδάγματα μαθήματα μπορούμε να αντλήσουμε από τους τρόπους με τους οποίους τέθηκε το ζήτημα της κατεύθυνσης στο παρελθόν και πώς μπορούμε να τονώσουμε περισσότερο τον δημοκρατικό διάλογο σχετικά με την κατευθυντικότητα;

  2. Αξιολόγηση: Πώς μπορεί μια εναλλακτική σύλληψη του ρόλου του δημόσιου τομέα στην οικονομία να μεταφραστεί σε νέους δείκτες και εργαλεία αξιολόγησης για την αξιολόγηση δημόσιων πολιτικών πέρα από την μικροοικονομική ανάλυση κόστους/οφέλους; Πώς αυτό μεταβάλλει την αφήγηση για την εκτόπιση και τον συνωστισμό;

  3. Οργανωσιακή αλλαγή: Πώς πρέπει να δομηθούν οι δημόσιοι οργανισμοί, έτσι ώστε να εξυπηρετήσουν την ανάληψη κινδύνων και την διερευνητική ικανότητα και τις δυνατότητες που απαιτούνται για να οραματιστούμε και να διαχειριστούμε τις σύγχρονες προκλήσεις;

  4. Κίνδυνοι και ανταμοιβή: πώς μπορεί να εφαρμοστεί αυτή η εναλλακτική σύλληψη, έτσι ώστε να πλαισιώνει επενδυτικά εργαλεία που όχι μόνο κοινωνικοποιούν τον κίνδυνο αλλά έχουν επίσης τη δυνατότητα να κοινωνικοποιήσουν τα οφέλη που επιτρέπουν στην «έξυπνη ανάπτυξη» να είναι «περιεκτική ανάπτυξη»;

  Download Επιστημονική εργασία υπό εξέλιξη (Working Paper) No. 824 PDF (2.12 MB)
• Strategic Analysis 31 December 2014

  Οδεύει η Ελλάδα προς την ανάπτυξη;

  Gennaro Zezza, Michalis Nikiforos and Dimitri B. Papadimitriou
  Abstract

  Με τον Σύριζα να βρίσκεται σταθερά μπροστά σε όλες τις δημοσκοπήσεις, λίγο πριν την κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση της 25ης Ιανουαρίου, ποιες είναι οι προοπτικές για επαναφορά της Ελλάδας στο δρόμο της ανάπτυξης και για αύξηση της απασχόληση μετά από 6 χρόνια βαθιάς ύφεσης;

  Παρά ορισμένα δειλά σημεία ανάκαμψης το 2014, κυρίως στον τομέα του τουρισμού, οι πρόσφατοι βραχυπρόθεσμοι δείκτες εξακολουθούν να εμφανίζουν πτώση για το 2014. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μας, η ταχύτητα της ανάκαμψης θα είναι ανεπαρκής για την αντιμετώπιση των επειγόντων προβλημάτων της φτώχειας και της ανεργίας. Και η παρατεταμένη λιτότητα που επιβλήθηκε με σκοπό την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους της χώρας θα εξασφαλίσει τη συνέχιση της εθνικής κρίσης, με ενδεχομένως αρνητικές δευτερογενείς επιπτώσεις στην υπόλοιπη ζώνη του ευρώ, ιδίως τώρα που είναι ευάλωτη σε μια ακόμη ύφεση και σε μια παρατεταμένη περίοδο αποπληθωρισμού ιαπωνικού στυλ.

  Χρησιμοποιώντας το οικονομετρικό μοντέλο του Levy Institute ειδικά διαμορφωμένο για την Ελλάδα, αξιολογούμε τον αντίκτυπο εναλλακτικών οικονομικών πολιτικών μέτρων με στόχο την τόνωση της οικονομίας, χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της χώρας, συμπεριλαμβανομένων των κεφαλαιακών μεταβιβάσεων από την ΕΕ, την αναστολή πληρωμών των τόκων για το δημόσιο χρέος και τη χρήση αυτών των πόρων για την τόνωση της ζήτησης και της απασχόλησης και ενός σχεδίου «New Deal» που χρησιμοποιεί δημόσια κονδύλια για επενδύσεις και για τη χρηματοδότηση ενός προγράμματος άμεσης δημιουργίας θέσεων εργασίας.

  Download Στρατηγικη Αναλυση, Δεκέμβριος 2014 PDF (693.01 KB)
• Strategic Analysis 31 December 2014

  Is Greece Heading For a Recovery?

  Dimitri B. Papadimitriou, Gennaro Zezza and Michalis Nikiforos
  Abstract
  With the anti-austerity Syriza party continuing to lead in polls ahead of Greece’s election on January 25, what is the outlook for restoring growth and increasing employment following six years of deep recession?

   

  Despite some timid signs of recovery, notably in the tourism sector, recent short-term indicators still show a decline for 2014. Our analysis shows that the speed of a market-driven recovery would be insufficient to address the urgent problems of poverty and unemployment. And the protracted austerity required to service Greece’s sovereign debt would merely ensure the continuation of a national crisis, with spillover effects to the rest of the eurozone—especially now, when the region is vulnerable to another recession and a prolonged period of Japanese-style price deflation.

   

  Using the Levy Institute’s macroeconometric model for Greece, we evaluate the impact of policy alternatives aimed at stimulating the country’s economy without endangering its current account, including capital transfers from the European Union, suspension of interest payments on public debt and use of these resources to boost demand and employment, and a New Deal plan using public funds to target investment in production growth and finance a direct job creation program. 

  Download Strategic Analysis, December 2014 PDF (562.90 KB)
• Working Paper No.823 19 December 2014

  The State and National Systems of Innovation

  Giovanna Vertova
  Abstract

  This paper starts with a review of the literature about National Systems of Innovation (NSI), by linking the origin of the concept to the evolutionary theory of the firm and innovation. The first point reviews the flaws of the NSI concept by looking at the pioneering works of Chris Freeman, Bent-Åke Lundvall, and Richard Nelson. These authors’ definitions of NSI contain some striking aspects: (1) the definitions are so broad that they can encompass almost everything; (2) although all definitions share the central role played by institutions, the state and its policy are not explicitly mentioned; and (3) it is not clear if the NSI concept is a descriptive or a normative tool. The second point we would like to make is that, when the role of the financial system was finally recognized by evolutionary traditions, it was just added as a “new” element within the NSI. The main aim became one of including the financial system within the NSI and looking for the “right” financial system for the “right” type of innovation. After addressing the weaknesses of the conceptualization of the state within the NSI and the difficulty of the evolutionary theory in understanding the financialization of the economy, our third and last point refers to a new way to view innovations. As Mariana Mazzuccato shows, the state has always been a fundamental, though indirect, actor for the development of certain innovations in certain sectors. Yet this is not enough, especially in a period of crisis. The state should direct innovative activities toward more basic and social needs, thus becoming an “innovator of first resort.”

  Download Working Paper No. 823 PDF (270.08 KB)
• Working Paper No.822 16 December 2014

  The Socialization of Investment, from Keynes to Minsky and Beyond

  Riccardo Bellofiore
  Abstract

  An understanding of, and an intervention into, the present capitalist reality requires that we put together the insights of Karl Marx on labor, as well as those of Hyman Minsky on finance. The best way to do this is within a longer-term perspective, looking at the different stages through which capitalism evolves. In other words, what is needed is a Schumpeterian-like, nonmechanical view about long waves, where Minsky’s financial Keynesianism is integrated with Marx’s focus on capitalist relations of production. Both are essential elements in understanding neoliberalism’s ascent and collapse. Minsky provided crucial elements in understanding the capitalist “new economy.” This refers to his perceptive diagnosis of “money manager capitalism,” the new form of capitalism that came from the womb of the Keynesian era itself. It collapsed a first time with the dot-com crisis, and a second time, and more seriously, with the subprime crisis. The focus is on the long-term changes in capitalism, and especially on what L. Randall Wray appropriately calls Minsky’s “stages approach.” Our aim is to show that this theme has a deep connection with the topic of the socialization of investment, central in the conclusions of the latter’s 1975 book on Keynes.

  Download Working Paper No. 822 PDF (484.88 KB)
• Working Paper No.822 16 December 2014

  Η κοινωνικοποίηση της επένδυσης από τον Keynes στον Minsky και ακόμα πιο πέρα

  Riccardo Bellofiore
  Abstract

  Ένας συνδυασμός των ιδεών του Καρλ Μαρξ για την εργασία και του Hyman Minsky για το χρηματοοικονομικό σύστημα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την κατανόηση της σημερινής καπιταλιστικής πραγματικότητας και για παρεμβάσεις στην οικονομική πολιτική. Ο καλύτερος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό είναι μέσα από μια ιστορική ανάλυση, που εξετάζει τα διάφορα στάδια της εξέλιξης του καπιταλισμού. Με άλλα λόγια, αυτό που απαιτείται είναι μια μη-μηχανική θεωρία των μακρών κυμάτων στα πρότυπα της ανάλυσης του Schumpeter όπου ο χρηματοοικονομικός κεϋνσιανισμός του Minsky ενσωματώνεται στο πλαίσιο της ανάλυσης του Μαρξ για τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Αυτά είναι δύο απαραίτητα στοιχεία για την κατανόηση της ανόδου και της πτώσης του νεοφιλελευθερισμού. Ο Minsky πρόσφερε σημαντικά στοιχεία για την κατανόηση της λεγόμενης «νέας οικονομίας» του καπιταλισμού μέσω της οξυδερκούς αντίληψής του για τη νέα μορφή του καπιταλισμού, που προέκυψε την περίοδο της κεϋνσιανής εποχής και που ονόμασε «money manager capitalism». Η «νέα οικονομία» κατέρρευσε για πρώτη φορά με την κρίση των εταιριών dot-com και στη συνέχεια με την κρίση των subprime. Η εστίαση είναι στις μακροπρόθεσμες αλλαγές στον καπιταλισμό, στα στεγαστικά δάνεια υψηλού κινδύνου. Το κείμενο εστιάζει στις μακροπρόθεσμες αλλαγές στον καπιταλισμό, ιδίως σε αυτό που ο L. Randall Wray αποκαλεί η «προσέγγιση σταδίων» του Minsky. Ο στόχος μας είναι να δείξουμε ότι αυτό το θέμα σχετίζεται άμεσα με το θέμα της κοινωνικοποίησης της επένδυσης, που βρίσκεται στο επίκεντρο των συμπερασμάτων στο βιβλίο του Minsky το 1975 για τον Keynes.

  Download Επιστημονική εργασία υπό εξέλιξη (Working Paper) No. 822 PDF (432.39 KB)
• Working Paper No.821 12 December 2014

  Outside Money

  L. Randall Wray
  Abstract

  Over the past two decades there has been a revival of Georg Friedrich Knapp’s “state money” approach, also known as chartalism. The modern version has come to be called Modern Money Theory. Much of the recent research has delved into three main areas: mining previous work, applying the theory to analysis of current sovereign monetary operations, and exploring the policy space open to sovereign currency issuers. This paper focuses on “outside” money—the currency issued by the sovereign—and the advantages that accrue to nations that make full use of the policy space provided by outside money.

  Download Working Paper No. 821 PDF (435.07 KB)
• Policy Notes No.6 05 December 2014

  Γιατί η αύξηση των επιτοκίων μπορεί να επιταχύνει την ανάκαμψη

  Jan Kregel
  Abstract

  Υπάρχουν δύο ειδών επικρίσεις στην «αντισυμβατική» απάντηση της νομισματικής πολιτικής του Ομοσπονδιακού Αποθεματικού (Fed) των ΗΠΑ στην πρόσφατη χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση (Great Recession). Από τη μια μεριά υποστηρίζεται ότι ο τριπλασιασμός του μεγέθους του ισολογισμού της Fed θα προκαλέσει άνοδο του πληθωρισμού εξαιτίας του ότι η μαζική αύξηση των πλεοναζόντων αποθεματικών θα δαπανηθεί σε αγαθά και υπηρεσίες. Ακόμη χειρότερα, μια τέτοια εξέλιξη θα ισοδυναμούσε με μια προσπάθεια εκ μέρους του κράτους να διαγραφεί μέσω πληθωρισμού ένα τμήμα του χρέους που δημιουργήθηκε από τη στήριξη των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων μετά την κατάρρευση των τιμών των περιουσιακών στοιχείων τον Σεπτέμβριο του 2008. Από την άλλη μεριά προβάλλεται το επιχείρημα ότι η πολιτική των βραχυπρόθεσμων σχεδόν μηδενικών επιτοκίων και τα μέτρα ισοπέδωσης στην καμπύλη αποδόσεων θα στρεβλώσουν την κατανομή και την τιμολόγηση στις αγορές πιστώσεων και κεφαλαίων και θα εγγυηθούν την εμφάνιση μιας ακόμα φούσκας στις τιμές των περιουσιακών στοιχείων, ακόμη και ενώ επικρατούν αποπληθωριστικές τάσεις στις αγορές προϊόντων.

  Οι συγκεκριμένες επικρίσεις έχουν οδηγήσει σε εκκλήσεις για επιστροφή προς μια περισσότερο συμβατική νομισματική πολιτική, αν και υπάρχει γενικά συμφωνία ότι κάτι τέτοιο θα είχε αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία, τουλάχιστον σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα. Ωστόσο, δεδομένου ότι και οι δύο προαναφερθέντες μορφές κριτικής εμπεριέχουν λανθασμένες αναλύσεις, είναι πιθανό ότι οι εκτιμήσεις σχετικά με τις αρνητικές επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει η επιστροφή σε πιο συμβατικές πολιτικές είναι επίσης λανθασμένες.

  Download Σημείωμα Πολιτικής 2014/6 PDF (379.21 KB)