Publications

1657 publications found

• Policy Notes No.6 05 December 2014

  Γιατί η αύξηση των επιτοκίων μπορεί να επιταχύνει την ανάκαμψη

  Jan Kregel
  Abstract

  Υπάρχουν δύο ειδών επικρίσεις στην «αντισυμβατική» απάντηση της νομισματικής πολιτικής του Ομοσπονδιακού Αποθεματικού (Fed) των ΗΠΑ στην πρόσφατη χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση (Great Recession). Από τη μια μεριά υποστηρίζεται ότι ο τριπλασιασμός του μεγέθους του ισολογισμού της Fed θα προκαλέσει άνοδο του πληθωρισμού εξαιτίας του ότι η μαζική αύξηση των πλεοναζόντων αποθεματικών θα δαπανηθεί σε αγαθά και υπηρεσίες. Ακόμη χειρότερα, μια τέτοια εξέλιξη θα ισοδυναμούσε με μια προσπάθεια εκ μέρους του κράτους να διαγραφεί μέσω πληθωρισμού ένα τμήμα του χρέους που δημιουργήθηκε από τη στήριξη των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων μετά την κατάρρευση των τιμών των περιουσιακών στοιχείων τον Σεπτέμβριο του 2008. Από την άλλη μεριά προβάλλεται το επιχείρημα ότι η πολιτική των βραχυπρόθεσμων σχεδόν μηδενικών επιτοκίων και τα μέτρα ισοπέδωσης στην καμπύλη αποδόσεων θα στρεβλώσουν την κατανομή και την τιμολόγηση στις αγορές πιστώσεων και κεφαλαίων και θα εγγυηθούν την εμφάνιση μιας ακόμα φούσκας στις τιμές των περιουσιακών στοιχείων, ακόμη και ενώ επικρατούν αποπληθωριστικές τάσεις στις αγορές προϊόντων.

  Οι συγκεκριμένες επικρίσεις έχουν οδηγήσει σε εκκλήσεις για επιστροφή προς μια περισσότερο συμβατική νομισματική πολιτική, αν και υπάρχει γενικά συμφωνία ότι κάτι τέτοιο θα είχε αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία, τουλάχιστον σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα. Ωστόσο, δεδομένου ότι και οι δύο προαναφερθέντες μορφές κριτικής εμπεριέχουν λανθασμένες αναλύσεις, είναι πιθανό ότι οι εκτιμήσεις σχετικά με τις αρνητικές επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει η επιστροφή σε πιο συμβατικές πολιτικές είναι επίσης λανθασμένες.

  Download Σημείωμα Πολιτικής 2014/6 PDF (379.21 KB)
• Book Series 30 November 2014

  Contributions to Economic Theory, Policy, Development and Finance: Essays in Honor of Jan A. Kregel

  Dimitri B. Papadimitriou
  Abstract

  Levy Institute Senior Scholar Jan A. Kregel is a prominent Post-Keynesian economist. This study combines lessons drawn from events and experiences of developing countries and examines them in relation to his ideas on economics and development.

  This collection brings together distinguished scholars who have been influenced by Kregel’s prodigious contributions to the fields of economic theory and policy. The chapters cover and extend many topics analyzed in Kregel’s published work, including monetary economic theory and policy; aspects of the Cambridge (UK and US) controversies; Sraffa’s critique on neoclassical value and distribution theory; Post-Keynesianism; employment policy; obstacles in financing development; trade and development theories; causes and lessons from the financial crises in East Asia, Latin America, and Europe; Minskyan-Kregel theories of financial instability; and global governance. Combining rigorous scholarly assessment of the issues, the contributors seek to offer solutions to the debates on economic theory and the problem of continuing high unemployment, to identify the factors that determine economic expansion, and to analyze the impact of financial crises on systemic stability, markets, institutions, and international regulations on domestic and global economic performance.

  The scope and comprehensive analyses found in this volume will be of interest to economists and scholars of economics, finance, and development.

  Published by: Palgrave Macmillan

• Working Paper No.820 25 November 2014

  Minsky, Monetary Policy, and Mint Street

  Srinivas Yanamandra
  Abstract

  This paper examines the emerging challenges to the art of monetary policymaking using the case study of the Reserve Bank of India (RBI) in light of developments in the Indian economy during the last decade (2003–04 to 2013–14). The paper uses Hyman P. Minsky’s financial instability hypothesis as the conceptual framework for evaluating the endogenous nature of financial instability and its potential impact on monetary policymaking, and addresses the need to pursue regulatory policy as a tool that is complementary to monetary policy in light of the agenda of reforms put forward by Minsky. It further reviews the extensions to the Minskyan hypothesis in the areas of setting fiscal policy, managing cross-border capital flows, and developing financial institutional infrastructure. The lessons learned from the interplay of policy choices in these areas and their impact on monetary policymaking at the RBI are presented.

  Download Working Paper No. 820 PDF (642.35 KB)
• Policy Notes No.5 17 November 2014

  Liquidity Preference and the Entry and Exit to ZIRP and QE

  Jan Kregel
  Abstract

  The Fed’s zero interest policy rate (ZIRP) and quantitative easing (QE) policies failed to restore growth to the US economy as expected (i.e., increased investment spending à la John Maynard Keynes or from an expanded money supply à la Ben Bernanke / Milton Friedman). Senior Scholar Jan Kregel analyzes some of the arguments as to why these policies failed to deliver economic recovery. He notes a common misunderstanding of Keynes’s liquidity preference theory in the debate, whereby it is incorrectly linked to the recent implementation of ZIRP. Kregel also argues that Keynes’s would have implemented QE policies quite differently, by setting the bid and ask rate and letting the market determine the volume of transactions. This policy note both clarifies Keynes’s theoretical insights regarding unconventional monetary policies and provides a substantive analysis of some of the reasons why central bank policies have failed to achieve their stated goals.

  Download Policy Note 2014/5 PDF (184.57 KB)
• Policy Notes No.5 17 November 2014

  Θεωρία προτίμησης ρευστότητας, πολιτική μηδενικών επιτοκίων και ποσοτική χαλάρωση

  Jan Kregel
  Abstract

  Οι πολιτικές μηδενικών επιτοκίων και ποσοτικής χαλάρωσης του Ομοσπονδιακού Αποθεματικού των ΗΠΑ απέτυχαν να αποκαταστήσουν την ανάπτυξη στην αμερικανική οικονομία, όπως και αναμενόταν να συμβεί με βάση τη θεωρία (δηλαδή μέσω της αύξησης των δαπανών για επενδύσεις στο πλαίσιο της θεωρίας του Κέυνς ή από μια εκτεταμένη προσφορά χρήματος στο πλαίσιο της θεωρίας του Φρίντμαν και της στήριξης της από τον Μπερνάνκι). Ο ανώτερος μελετητής Jan Kregel αναλύει ορισμένα από τα επιχειρήματα ως προς το γιατί απέτυχαν οι συγκεκριμένες πολιτικές να δώσουν ώθηση στην οικονομική ανάκαμψη, δίνοντας έμφαση σε μια κοινή παρανόηση σχετικά με τη θεωρία προτίμησης ρευστότητας του Κέυνς. Για την ακρίβεια, ο Kregel υποστηρίζει ότι η προτίμηση ρευστότητας συνδέεται λανθασμένα με την πρόσφατη εφαρμογή της πολιτικής των μηδενικών επιτοκίων. Ο Kregel ισχυρίζεται, επίσης, ότι ο Κέυνς θα είχε εφαρμόσει την πολιτική των μηδενικών επιτοκίων εντελώς διαφορετικά, με τη ρύθμιση της προσφοράς και του επιτοκίου και αφήνοντας στην αγορά τον προσδιορισμό του όγκου των συναλλαγών. Το παρόν κείμενο πολιτικής διευκρινίζει τις θεωρητικές προσεγγίσεις του Κέυνς σχετικά με την αντισυμβατική νομισματική πολιτική και παρέχει μια ουσιαστική ανάλυση των αιτιών για τις οποίες οι πολιτικές των κεντρικών τραπεζών δεν κατάφεραν να επιτύχουν τους δεδηλωμένους στόχους τους.

  Download Σημείωμα Πολιτικής 2014/5 PDF (425.45 KB)
• Working Paper No.819 13 November 2014

  Το περίγραμμα μιας προοδευτικής πρότασης για την επίλυση της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη

  John Milios, Spyros Lapatsioras and Dimitris P. Sotiropoulos
  Abstract

  λιτότητα δρα καταστροφικά για την εργαζόμενη πλειοψηφία σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και ιδίως σε εκείνες που βρίσκονται σε προγράμματα «δημοσιονομικής προσαρμογής» που επιτηρούνται από την Τρόικα. Οι κοινωνικές ανισότητες αυξήθηκαν με γρήγορους ρυθμούς καθώς τα λαϊκά εισοδήματα υπέστησαν πρωτοφανείς περικοπές, τα δημοκρατικά και εργασιακά δικαιώματα παραβιάζονται συστηματικά, η ανεργία εκτινάχθηκε σε δυσθεώρητα ύψη, το κοινωνικό κράτος και το «ευρωπαϊκό
  κοινωνικό μοντέλο» αποσυντίθενται. Η λιτότητα υπονομεύει την ανάπτυξη σε όλη την Ευρώπη και συνακόλουθα επιδεινώνει το πρόβλημα του χρέους, τόσο του δημοσίου όσο και των ιδιωτών, στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ, που ωφελούνται από τη λιτότητα, χρησιμοποιούν την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους ως μοχλό για τη συνέχιση των συντηρητικών νεοφιλελεύθερων «μεταρρυθμίσεων». Η περίπτωση της Ελλάδας αποτελεί τυπικό παράδειγμα: Το
  δημόσιο χρέος αναδιαρθρώθηκε δύο φορές και στο μεγαλύτερο μέρος του μεταφέρθηκε στον «επίσημο τομέα», με τρόπο όπως που διατηρεί αναλλοίωτη τη λειτουργία του ως μηχανισμού που προωθεί τη λιτότητα.

  Ειδικά για την περίπτωση της Ελλάδας, η αποτελεσματική πολιτική λύση θα πρέπει να ακολουθήσει το πρότυπο λύσης που δόθηκε το 1953 για το δημόσιο χρέος της Ομοσπονδιακής Γερμανίας με τη Συμφωνία του Λονδίνου: Διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και αποπληρωμή του υπολοίπου με ρήτρα ανάπτυξης. Εντούτοις, η λύση αυτή δεν συνιστά ένα βιώσιμο σχέδιο για
  την Ευρωζώνη ως σύνολο και ειδικότερα για τις μεγαλύτερες οικονομίες. Στον πολιτικό αγώνα για την ανατροπή της λιτότητας και την προώθηση των συμφερόντων της κοινωνικής πλειοψηφίας, η Ευρωπαϊκή Αριστερά οφείλει να διαμορφώσει μια πολιτική λύση για το πρόβλημα του δημόσιου
  χρέους, η οποία να παρέχει στις προοδευτικές κυβερνήσεις της Ευρωζώνης τα αναγκαία περιθώρια για πολιτικές που θα εδραιώνουν το κοινωνικό κράτος, θα αντιμετωπίζουν τα προβλήματα που ανέδειξε η κρίση του 2008 και επιδεινώθηκαν από τη στρατηγική διαχείρισή της (όπως για παράδειγμα το πρόβλημα του ιδιωτικού χρέους) και τελικά θα προωθούν τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Η μελέτη, «Για να τελειώνουμε με τη λιτότητα: Μια προοδευτική πρόταση για το ζήτημα του χρέους στην Ευρωζώνη» έχει ως στόχο να βαθύνει τη δημόσια συζήτηση και να προωθήσει τον διάλογο στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων.

  Πέρα από τις όποιες τεχνικές λεπτομέρειες, η μελέτη αποτελεί κυρίως μια πολιτική παρέμβαση. Σύμφωνα με τη βασική πρόταση της μελέτης, η EKT αναλαμβάνει και κεφαλαιοποιεί τα χρεολύσια κάθε χώρας της Ευρωζώνης και τους τόκους του συνολικού δημόσιου χρέους της, για την πενταετία
  2016-2020. Το ποσό αυτό αποτελεί περίπου το 60% του χρέους των χωρών της Ευρωζώνης. Δεν θα υπάρξουν μεταβιβάσεις πόρων μεταξύ των χωρών: οι φορολογούμενοι δεν θα επιβαρυνθούν από τη διαδικασία αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους οποιασδήποτε χώρας της Ευρωζώνης.
  Τα χρέη δεν διαγράφονται.

  Οι χώρες δεσμεύονται να επαναγοράσουν το χρέος αυτό, όταν θα έχει πέσει κάτω από το 20% του ΑΕΠ. Αντί για τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα για την αποπληρωμή του χρέους, οι προοδευτικές κυβερνήσεις θα αποκτήσουν τον δημοσιονομικό χώρο για δαπάνες που να προωθούν την οικονομική ανάπτυξη και το κοινωνικό κράτος.

  Διαβάστε περισσότερα κάνοντας ΚΛΙΚ ΕΔΩ: http://www.theseis.com/images/stories/t129/theseis129-meleti-2.pdf

  Download Επιστημονική εργασία υπό εξέλιξη (Working Paper) No. 819 PDF (883.30 KB)
• Working Paper No.819 13 November 2014

  An Outline of a Progressive Resolution to the Euro-area Sovereign Debt Overhang

  Dimitris P. Sotiropoulos, John Milios and Spyros Lapatsioras
  Abstract

  The present study puts forward a plan for solving the sovereign debt crisis in the euro area (EA) in line with the interests of the working classes and the social majority. Our main strategy is for the European Central Bank (ECB) to acquire a significant part of the outstanding sovereign debt (at market prices) of the countries in the EA and convert it to zero-coupon bonds. No transfers will take place between individual states; taxpayers in any EA country will not be involved in the debt restructuring of any foreign eurozone country. Debt will not be forgiven: individual states will agree to buy it back from the ECB in the future when the ratio of sovereign debt to GDP has fallen to 20 percent. The sterilization costs for the ECB are manageable. This model of an unconventional monetary intervention would give progressive governments in the EA the necessary basis for developing social and welfare policies to the benefit of the working classes. It would reverse present-day policy priorities and replace the neoliberal agenda with a program of social and economic reconstruction, with the elites paying for the crisis. The perspective taken here favors social justice and coherence, having as its priority the social needs and the interests of the working majority.

  Download Working Paper No. 819 PDF (2.40 MB)
• Book Series 24 October 2014

  Economic Development and Financial Instability: Selected Essays

  Jan Kregel and Rainer Kattel
  Abstract
  This volume is the first collection of essays by Jan Kregel focusing on the role of finance in development and growth, and it demonstrates the extraordinary depth and breadth of this economist’s work. Considered the “best all-round general economist alive” (Harcourt), Kregel is a senior scholar and director of the monetary policy and financial structure program at the Levy Economics Institute, and professor of development finance at Tallinn University of Technology. These essays reflect his deep understanding of the nature of money and finance and of the institutions associated with them, and of the indissoluble relationship between these institutions and the real economy—whether in developed or developing economies. Kregel has expanded Hyman Minsky’s original premise that in capitalist economies stability engenders instability, and Kregel’s key works on financial instability, its causes and effects, as well as his discussions of the global financial crisis and Great Recession, are included here.

   

  Published by: Anthem Press
• Public Policy Brief No.138 23 October 2014

  Μετά τη λιτότητα – Οι επιπτώσεις της πρότασης της εγγυημένης απασχόλησης για την Ελλάδα

  Dimitri B. Papadimitriou, Thomas Masterson, Kijong Kim, Sofia Adam and Rania Antonopoulos
  Abstract

  Για την ενεργοποίηση-κινητοποίηση του σοβαρά υποαπασχολούμενου εργατικού δυναμικού στην Ελλάδα και την αντιμετώπιση των κοινωνικών και οικονομικών κινδύνων που πηγάζουν μέσα από τη επίμονη ανεργία, προτείνουμε την άμεση εφαρμογή ενός προγράμματος άμεσης δημιουργίας θέσεων κοινωφελούς, δηλαδή ένα ελληνικό «New Deal». Η υλοποίηση ενός προγράμματος εγγυημένης απασχόλησης θα προσφέρει εργασία στους ανέργους, με τον κατώτατο μισθό, για έργα παροχής δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών. Η πολιτική αυτή θα έχει σημαντικές θετικές επιπτώσεις στην οικονομία από την άποψη της παραγωγής και της απασχόλησης. Επίσης, αν ληφθεί υπόψη ότι από τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας θα δημιουργηθούν νέα φορολογικά έσοδα, που θα μειώσουν σημαντικά το καθαρό κόστος της υλοποίησης του προγράμματος εγγυημένης απασχόλησης, η πρόταση αποτελεί ένα συγκριτικά ήπιο μέτρο δημοσιονομικής τόνωσης. Με ένα καθαρό κόστος της τάξης του 1% περίπου ή του 1,2% του ΑΕΠ (ανάλογα με το επίπεδο του προσφερόμενου μισθού), ένα πρόγραμμα εγγυημένης απασχόλησης μέσης εμβέλειας που θα περιλαμβάνει την άμεση δημιουργία 300.000 θέσεων εργασίας έχει τη δυνατότητα να μειώσει τον πληθυσμό των ανέργων κατά το ένα τρίτο ή και περισσότερο, από τη στιγμή που λαμβάνονται υπόψη τα έμμεσα αποτελέσματα της απασχόλησης. Και η έρευνά μας δείχνει ότι η πρόταση θα πετύχει όλα αυτά ενώ θα μειώσει την αναλογία του δημόσιου χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ, αφήνοντας έτσι ελάχιστα περιθώρια για δικαιολογίες.

  Download Κείμενο (Brief) Δημόσιας Πολιτικής Νο. 138 PDF (777.14 KB)
• Public Policy Brief No.138 23 October 2014

  After Austerity: Measuring the Impact of a Job Guarantee Policy for Greece

  Kijong Kim, Sofia Adam, Rania Antonopoulos, Dimitri B. Papadimitriou and Thomas Masterson
  Abstract

  To mobilize Greece’s severely underemployed labor potential and confront the social and economic dangers of persistent unemployment, we propose the immediate implementation of a direct public benefit job creation program—a Greek “New Deal.” The Job Guarantee (JG) program would offer the unemployed jobs, at a minimum wage, on work projects providing public goods and services. This policy would have substantial positive economic impacts in terms of output and employment, and when newly accrued tax revenue is taken into account, which substantially reduces the net cost of the program, it makes for a comparatively modest fiscal stimulus. At a net cost of roughly 1 percent to 1.2 percent of GDP (depending on the wage level offered), a midrange JG program featuring the direct creation of 300,000 jobs has the potential to reduce the unemployed population by a third or more, once indirect employment effects are taken into account. And our research indicates that the policy would do all this while reducing Greece’s debt-to-GDP ratio—which leaves little room for excuses.

  Download Public Policy Brief No. 138, 2014 PDF (276.11 KB)
• Working Paper No.818 09 October 2014

  Οι προσδιοριστικοί παράγοντες των χαμηλών ονομαστικών αποδόσεων στα μακροπρόθεσμα κρατικά ομόλογα της Ιαπωνίας

  Anupam Das and Tanweer Akram
  Abstract

  Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών οικονομικής στασιμότητας και επίμονου αποπληθωρισμού στην Ιαπωνία, τα χρόνια δημοσιονομικά ελλείμματα έχουν οδηγήσει σε υψηλά και συνεχώς αυξανόμενα επίπεδα την αναλογία του δημόσιου χρέους προς το ονομαστικό ΑΕΠ. Παρ\’ όλα αυτά, οι ονομαστικές αποδόσεις των μακροπρόθεσμων κρατικών ομολόγων της Ιαπωνίας μειώθηκαν αρχικά και έκτοτε έχουν μείνει σε εξαιρετικά χαμηλά και σταθερά επίπεδα. Αυτή η εξέλιξη έρχεται σε αντίθεση με τις αναλύσεις και τις εκτιμήσεις από την υπάρχουσα βιβλιογραφία, η οποία υποστηρίζει ότι τα μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα και τα υψηλά επίπεδα χρέους θα ασκήσουν ανοδικές πιέσεις στις ονομαστικές αποδόσεις των κρατικών ομολόγων. Η παρούσα εργασία προσπαθεί να κατανοήσει τους προσδιοριστικούς παράγοντες των ονομαστικών αποδόσεων των μακροπρόθεσμων κρατικών ομολόγων της Ιαπωνίας. Εξετάζει τη σχέση μεταξύ των ονομαστικών αποδόσεων των μακροπρόθεσμων κρατικών ομολόγων της Ιαπωνίας και των βραχυπρόθεσμων επιτοκίων και άλλων σχετικών παραγόντων, όπως τον χαμηλό πληθωρισμό, τις επίμονες αποπληθωριστικές πιέσεις και την αναιμική ανάπτυξη. Τα χαμηλά βραχυπρόθεσμα επιτόκια, που οφείλονται στην επιρροή της νομισματικής πολιτικής, ήταν ο κύριος λόγος για τις χαμηλές ονομαστικές αποδόσεις των μακροπρόθεσμων κρατικών ομολόγων της Ιαπωνίας. Επίσης, η παρούσα εργασία υποστηρίζει ότι η Ιαπωνία διαθέτει νομισματική κυριαρχία, που δίνει στην κυβέρνηση της Ιαπωνίας την ικανότητα να μπορεί να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του χρέους της. Η νομισματική κυριαρχία επιτρέπει στην Τράπεζα της Ιαπωνίας να ασκεί καθοδική πίεση στις ονομαστικές αποδόσεις των μακροπρόθεσμων κρατικών ομολόγων της χώρας με το να μπορεί να διατηρεί τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια σε χαμηλά επίπεδα και να χρησιμοποιεί άλλα εργαλεία της νομισματικής πολιτικής. Το επιχείρημα ότι τα τρέχοντα βραχυπρόθεσμα επιτόκια και η νομισματική πολιτική είναι οι κύριοι παράγοντες που επηρεάζουν και καθοδηγούν τις τάσεις των μακροπρόθεσμων επιτοκίων πηγάζει από τις ιδέες του Keynes (1930).

  Download Επιστημονική Εργασία υπό Εξέλιξη (Working Paper) No. 818 PDF (3.76 MB)
• Working Paper No.818 09 October 2014

  The Determinants of Long-Term Japanese Government Bonds’ Low Nominal Yields

  Tanweer Akram and Anupam Das
  Abstract

  During the past two decades of economic stagnation and persistent deflation in Japan, chronic fiscal deficits have led to elevated and rising ratios of government debt to nominal GDP. Nevertheless, long-term Japanese government bonds’ (JGBs) nominal yields initially declined and have stayed remarkably low and stable since then. This is contrary to the received wisdom of the existing literature, which holds that higher government deficits and indebtedness shall exert upward pressures on government bonds’ nominal yields. This paper seeks to understand the determinants of JGBs’ nominal yields. It examines the relationship between JGBs’ nominal yields and short-term interest rates and other relevant factors, such as low inflation and persistent deflationary pressures and tepid growth. Low short-term interest rates, induced by monetary policy, have been the main reason for JGBs’ low nominal yields. It is also argued that Japan has monetary sovereignty, which gives the government of Japan the ability to meet its debt obligations. It enables the Bank of Japan to exert downward pressure on JGBs’ nominal yields by allowing it to keep short-term interest rates low and to use other tools of monetary policy. The argument that current short-term interest rates and monetary policy are the primary drivers of long-term interest rates follows Keynes’s (1930) insights.

  Download Working Paper No. 818 PDF (3.51 MB)
• One Pager No.47 06 October 2014

  Ανάπτυξη για ποιόν;

  Pavlina R. Tcherneva
  Abstract

  Στη μεταπολεμική περίοδο, η αύξηση του εισοδήματος έχει γίνει πιο άνισα κατανεμημένη με κάθε επακόλουθη οικονομική επέκταση. Από το 2009 μέχρι το 2012, ενώ η οικονομία ανακάμπτει από μια από τις μεγαλύτερες οικονομικές υφέσεις στην πρόσφατη ιστορία, το 95% των εισοδηματικών κερδών πηγαίνει στο 1% του πληθυσμού. Για να αντιστραφεί αυτή η τάση, η ερευνήτρια του Levy Institute Pavlina R. Tcherneva προτείνει στρατηγικές πολιτικής που προωθούν την ανάπτυξη από τα κάτω—δηλαδή, πολιτικές που αλλάζουν άμεσα την κατανομή του εισοδήματος με την χρηματοδότηση ευκαιριών απασχόλησης στον δημόσιο, μη κερδοσκοπικό ή κοινωνικό επιχειρηματικό τομέα.

  Download Μονοσέλιδο No.47 PDF (229.13 KB)
• One Pager No.47 06 October 2014

  Growth for Whom?

  Pavlina R. Tcherneva
  Abstract

  In the postwar period, income growth has become more inequitably distributed with virtually every subsequent economic expansion. From 2009 to 2012, while the economy was recovering from one of the biggest economic downturns in recent memory, the top 1 percent took home 95 percent of the income gains. To reverse this pattern, Research Associate Pavlina R. Tcherneva recommends policy strategies to promote growth from the bottom up—to change the income distribution directly by funding employment opportunities in the public, nonprofit, or social entrepreneurial sector. 

  Download One-Pager No. 47 PDF (113.75 KB)
• Working Paper No.817 30 September 2014

  Endogenous Money and the Natural Rate of Interest

  Philip Pilkington
  Abstract

  Since the beginning of the fall of monetarism in the mid-1980s, mainstream macroeconomics has incorporated many of the principles of post-Keynesian endogenous money theory. This paper argues that the most important critical component of post-Keynesian monetary theory today is its rejection of the “natural rate of interest.” By examining the hidden assumptions of the loanable funds doctrine as it was modified in light of the idea of a natural rate of interest—specifically, its implicit reliance on an “efficient markets hypothesis” view of capital markets—this paper seeks to show that the mainstream view of capital markets is completely at odds with the world of fundamental uncertainty addressed by post-Keynesian economists, a world in which Keynesian liquidity preference and animal spirits rule the roost. This perspective also allows us to shed new light on the debate that has sprung up around the work of Hyman Minsky, calling into question to what extent he rejected the loanable funds view of financial markets. When Minsky’s theories are examined against the backdrop of the natural rate of interest version of the loanable funds theory, it quickly becomes clear that Minsky does not fall into the loanable funds camp.

  Download Working Paper No. 817 PDF (564.37 KB)
• Working Paper No.816 30 September 2014

  Coping with Imbalances in the Euro Area

  Eckhard Hein and Daniel Detzer
  Abstract

  In this paper we outline alternative policy recommendations addressing the problems of differential inflation, divergence in competitiveness, and associated current account imbalances within the euro area. The major purpose of these alternative policy proposals is to generate sustainably high demand and output growth in the euro area as a whole, providing high levels of noninflationary employment, as well as preventing “export-led mercantilist” and “debt-led consumption boom” types of development, both within the euro area and with respect to the role of the euro area in the world economy. We provide a basic framework in order to systematically address the related issues, making use of Anthony Thirlwall’s model of a “balance-of-payments-constrained growth rate.” Based on this framework, we outline the required stance for alternative economic policies and then discuss the implications for alternative monetary, wage/incomes, and fiscal policies in the euro area as a whole, as well as the consequences for structural and regional policies in the euro-area periphery in particular.

  Download Working Paper No. 816 PDF (507.07 KB)
• Public Policy Brief No.137 15 September 2014

  Η ΕΚΤ και η ενιαία ευρωπαϊκή χρηματοπιστωτική αγορά

  Mario Tonveronachi
  Abstract

  Οι ατέλειες της Συνθήκης του Maastrict είναι συχνά αντικείμενο σχολιασμού, ωστόσο, όμως, η Ευρώπη παραμένει ανίκανη ή μάλλον απρόθυμη να αντιμετωπίσει αυτές τις αδυναμίες. Το ευρωπαϊκό σχέδιο θα παραμείνει ημιτελές και η ικανότητα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να εφαρμόζει αποτελεσματικές νομισματικές πολιτικές θα συνεχίσει να αντιμετωπίζει προβλήματα. Όπως παρατηρεί σε αυτό το κείμενο πολιτικής ο Mario Tonveronachi, η Ευρώπη έχει μια νομισματική ένωση, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η Ευρώπη έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια ενιαία χρηματοπιστωτική αγορά, ένα βασικό στοιχείο για μια λειτουργική νομισματική ένωση. Μας υπενθυμίζει ότι η ενιαία ευρωπαϊκή αγορά απαιτεί τιμολόγηση σε σχέση με κοινά περιουσιακά στοιχεία μηδενικού κινδύνου και όχι σε σχέση με μια συλλογή από μεμονωμένα ιδιότυπα κρατικά επιτόκια. Και οι χρηματοπιστωτικοί φορείς πρέπει να έχουν πρόσβαση στα ίδια περιουσιακά στοιχεία μηδενικού κινδύνου για συναλλαγές και πράξεις ρευστότητας. Το ευρώ δεν παρέχει καμία από αυτές τις λειτουργίες και, ως εκ τούτου, ενώ έχει υπάρξει ένα μέτρο σύγκλισης, μια ενιαία χρηματοπιστωτική αγορά, και η οικονομική ολοκλήρωση που αντιπροσωπεύει, παραμένει ανεπίτευκτη.

  Download Κείμενο (Brief) Δημόσιας Πολιτικής Νο. 137 PDF (645.09 KB)
• Public Policy Brief No.137 15 September 2014

  The ECB and the Single European Financial Market

  Mario Tonveronachi
  Abstract

  The flaws of the Maastrict Treaty are a frequent object of commentary but, as yet, Europe remains unable—or, perhaps more accurately, unwilling—to address these flaws. The European project will remain unfinished and the ability of the European Central Bank to implement effective monetary policies will continue to be hobbled. As Mario Tonveronachi observes in this public policy brief, Europe has a currency union, but this does not mean that Europe has achieved a single financial market, an essential element for a functioning union. He reminds us that a single European market requires pricing in relation to common risk-free assets rather than in relation to a collection of individual idiosyncratic sovereign rates. And financial operators must have access to the same risk-free assets for trading and liquidity operations. The euro provides neither of these functions, and thus, while there has been a measure of convergence, a single financial market, and the financial integration it represents, remains unachieved. 

  Download Public Policy Brief No. 137, 2014 PDF (244.67 KB)
• Working Paper No.814 03 September 2014

  Distribution-led Growth in the Long Run

  Michalis Nikiforos
  Abstract

  The paper examines the long-run fluctuations in growth and distribution through the prism of wage-and profit-led growth. We argue that the relation between distribution of income and growth changes over time. We propose an endogenous mechanism that leads to fluctuations between wage- and profit-led periods. Our model is a linear version of Goodwin’s predator–prey model, but with a reversal of the roles for predator and prey: the growth rate acts as the predator and the distribution of income as the prey. These fluctuations need to be taken into account when someone estimates empirically the effect of a change in distribution on utilization and growth. We also examine our argument in relation to the double movement of Karl Polanyi, the Kuznets curve, and the theories of long swings proposed by Albert Hirschman and Michal Kalecki.

  Download Working Paper No. 814 PDF (548.23 KB)
• Research Project Report 28 August 2014

  The Measurement of Time and Income Poverty in Korea

  Ajit Zacharias, Thomas Masterson and Kijong Kim
  Abstract

  This report presents findings from a joint project of the Levy Economics Institute and the Korea Employment Information Service, with the central objective of developing a measure of time and income poverty for Korea that takes into account household production (unpaid work) requirements. Standard measurements of poverty assume that all households have enough time to adequately attend to the needs of household members—including, for example, caring for children. But this assumption is false. For numerous reasons, some households may not have sufficient time, and they thus experience “time deficits.” If a household officially classified as nonpoor has such a time deficit and cannot afford to cover it by buying market substitutes (e.g., hiring a care provider), that household will encounter hardships not reflected in the official poverty measure.

  To get a more accurate calculus of poverty, we developed the Levy Institute Measure of Time and Income Poverty (LIMTIP), a two-dimensional measure that takes into account both the necessary income and the household production time needed to achieve a minimum living standard. In the case of Korea, our estimates for 2008 (the last year for which data are available) show that the LIMTIP poverty rate of employed households was almost three times higher than the official poverty rate (7.5 percent versus 2.6 percent). The gap between the official and LIMTIP poverty rates was notably higher for “nonemployed male head with employed spouse,” “single female-headed” and “dual-earner” households. Our estimates of the size of the hidden poor—roughly two million individuals—suggest that ignoring time deficits in household production resulted in a serious undercount of the working poor, which has profound consequences for the formulation of policy. In addition, the stark gender disparity in the incidence of time poverty among the employed, even after controlling for hours of employment, suggests that the source of the gender difference in time poverty lies in the greater share of the household production activities that women undertake. Overall, current policies to promote gender equality and economic well-being in Korea need to be reconsidered, based on a deeper understanding of the linkages between the functioning of labor markets, unpaid household production activities, and existing arrangements of social provisioning—including social care provisioning.

  Download Research Project Report, August 2014 PDF (1.77 MB)
• Public Policy Brief No.136 28 August 2014

  Can Child-care Subsidies Reduce Poverty?

  Ajit Zacharias, Thomas Masterson and Kijong Kim
  Abstract
  In partnership with the Korea Employment Information Service, Senior Scholar Ajit Zacharias and Research Scholars Thomas Masterson and Kijong Kim investigate the complex issues of gender, changing labor market conditions, and the public provisioning of child care in Korea using the Levy Institute Measure of Time and Income Poverty (LIMTIP), an alternative measure that factors in both time and income deficits in the assessment of poverty.

  Since the 1997 Asian financial crisis, lifetime employment and single-breadwinner households have given way to increased job insecurity, flexible work arrangements, and rapid growth in dual-earner households in Korea. Add to these factors rising labor force participation by women but little change in the highly unequal division of household production, and many women effectively face a double shift each day: paid employment followed by a second shift of household production.

  Recognizing the implications of the heavy burden of care work for women’s well-being and employment, Korea introduced public child-care provisioning, via a voucher system for low-income families, in 1992 (the program became universal in 2013). This study analyzes the impact of the voucher program on reducing time and income poverty, and reassesses the overall level of poverty in Korea. While it reveals a much higher level of poverty than official estimates indicate—7.9 percent versus 2.6 percent—due to time deficits, the outsourcing of child-care services reduced the LIMTIP rate from 7.9 percent to 7.5 percent and the number of “hidden poor” individuals from two million to 1.8 million. While these results show that the problem of time poverty in Korea extends beyond child-care needs, the impact of public provisioning through the voucher program clearly has had a positive impact on families with children.

  The main findings and policy recommendations resulting from this study are presented in detail in the research project report The Measurement of Time and Income Poverty in Korea: The Levy Institute Measure of Time and Income Poverty. 

  Download Public Policy Brief No. 136, 2014 PDF (706.36 KB)
• Strategic Analysis 15 August 2014

  Θα σώσει ο τουρισμός την Ελλάδα;

  Dimitri B. Papadimitriou, Gennaro Zezza and Michalis Nikiforos
  Abstract

  Ποιες είναι οι προοπτικές της ελληνικής οικονομίας για ανάκαμψη αν συνεχιστεί η στρατηγική της δημοσιονομικής λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης που εφαρμόζεται από την τρόικα με στόχο την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και ως εκ τούτου των καθαρών εξαγωγών; Τα στοιχεία της νέας στρατηγικής ανάλυσης του Ινστιτούτου Levy υποδεικνύουν ότι θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να έχει θετικό αντίκτυπο στο εμπόριο, και αυτό εάν συμβεί, η άνευ προηγουμένου μείωση των πραγματικών και ονομαστικών μισθών, ενώ ο αντίκτυπος των χαμηλότερων τιμών στον εξωτερικό τουρισμό δεν θα δημιουργήσει επαρκή έσοδα για την επίτευξη του στόχου των πλεονασμάτων στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών που θα αντισταθμίζει τις αρνητικές επιπτώσεις της δημοσιονομικής λιτότητας. Στο πλαίσιο αυτό, η αλλαγή στην κατεύθυνση της δημοσιονομικής πολιτικής με στόχο τη μείωση της φορολογίας και τη δημιουργία θέσεων εργασίας είναι επειγόντως απαραίτητη.

  Download Στρατηγικη Αναλυση, Αύγουστος 2014 PDF (706.12 KB)
• Strategic Analysis 15 August 2014

  Will Tourism Save Greece?

  Dimitri B. Papadimitriou, Gennaro Zezza and Michalis Nikiforos
  Abstract

  What are the prospects for economic recovery if Greece continues to follow the troika strategy of fiscal austerity and internal devaluation, with the aim of increasing competitiveness and thus net exports? Our latest strategic analysis indicates that the unprecedented decline in real and nominal wages may take a long time to exert its effects on trade—if at all—while the impact of lower prices on tourism will not generate sufficient revenue from abroad to meet the targets for a surplus in the current account that outweighs fiscal austerity. The bottom line: a shift in the fiscal policy stance, toward lower taxation and job creation, is urgently needed. 

  Download Strategic Analysis, August 2014 PDF (2.13 MB)
• Public Policy Brief No.135 12 August 2014

  Το σχέδιο για ένα ευρω-υπουργείο Οικονομικών

  Jörg Bibow
  Abstract

  Σε αντίθεση με τoν πρόσφατο ισχυρισμό της γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, η ευρω-κρίση δεν έχει σχεδόν τελειώσει, αλλά παραμένει άλυτη, αφήνοντας την ευρωζώνη εξαιρετικά ευάλωτη σε ανανεωμένες πιέσεις. Στην πραγματικότητα, καθώς οι συμφωνηθέντες μεταρρυθμίσεις έχουν αποτύχει μέχρι στιγμής να μετατρέψουν τον ελαττωματικό και δυσλειτουργικό σχεδιασμό του ευρώ σε ένα βιώσιμο καθεστώς, η σημερινή ηρεμία στις χρηματοπιστωτικές αγορές είναι παραπλανητική και είναι απίθανο να διαρκέσει.

  Το ουσιαστικό ελάττωμα του καθεστώτος του ευρώ και η απόλυτη πηγή ευπάθειας είναι η αποσύνδεση των θεσμών της κεντρικής τράπεζας και του υπουργείου Οικονομικών (δηλαδή ενός ευρω-θησαυροφυλακίου) από τη νομισματική ένωση. Στο παρόν κείμενο πολιτικής, ο ερευνητής του Levy Institute Jörg Bibow προτείνει ένα σχέδιο ευρω-υπουργείου Οικονομικών για την επίλυση της κρίσης του ευρώ. Το ευρω-υπουργείο Οικονομικών θα διαμορφώσει τον άξονα της ισχύος θησαυροφυλακίου-κεντρικής τράπεζας που υπάρχει στο κέντρο ελέγχου στα κυρίαρχα κράτη. Δεδομένου ότι η ευρωζώνη δεν είναι στην πραγματικότητα ένα κυρίαρχο κράτος, το προτεινόμενο ευρω-υπουργείο Οικονομικών έχει σχεδιαστεί ειδικά ώστε να μην αποτελεί μια μεταβιβαστική ένωση. Επίσης, δεν εμπλέκεται με καμία προσπάθειας αμοιβαιοποίησης των υφιστάμενων εθνικών δημόσιων χρεών. Το ευρω-υπουργείο Οικονομικών θα αποτελεί το μέσο για να συγκεντρωθούν οι μελλοντικές δαπάνες για δημόσιες επενδύσεις στην ευρωζώνη, που θα χρηματοδοτούνται από κατάλληλους τίτλους του ευρω-θησαυροφυλακίου. Τα οφέλη και οι συνεισφορές θα μοιράζονται σε όλη τη νομισματική ένωση με βάση τα μερίδια του ΑΕΠ των κρατώ-μελών της ευρωζώνης. Το ευρω-υπουργείο Οικονομικών όχι μόνο θα θεραπεύσει τις δυνητικά θανατηφόρες γενετικές ανωμαλίες του ευρώ, αλλά θα παρέχει επίσης την απαραίτητη ώθηση για τον τερματισμό της κρίσης.

  Download Κείμενο (Brief) Δημόσιας Πολιτικής Νο. 135 PDF (522.71 KB)